теорија (ж.)
21. Во своето списание “Вардар (1905) Мисирков го изменува редот на појавувањето на теориите за народноста на Македонците: таму пишува, дека најпрвин се оформила бугарската, после грчката и најназад српската.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
20. До Руско-турската војна имаше само една теорија за нашата народност. Сега се две.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
113. Втората теорија, т.е. сите Македонски Словени се исто такви Срби како и Босанците, Црногорците итн. се вкорени во Србија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И јасно е дека таквата „теорија“ служи само за одбрана на идејата за единство со Куновци!
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Извлекување од постојните противречности, заборавање на најважните од нив наместо откривање на сета длабочина на противречностите – тоа е теоријата на Кауцки, која нема ништо општо со марксизмот.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Тие што се готови да ја отфрлат таквата теорија (би требало да се каже: перспектива) „како теорија која не заслужува за неа и да се расправа, нека ги испитаат економските и социјалните услови на оние окрузи од денешна Јужна Англија кои се веќе доведени во таква положба.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Меѓутоа, огромното значење на Хегел не е во неговите филозофски теории како такви, туку единствено во откривањето на постојаното и незадржливо движење што владее во природата и општеството.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Не е голем сликар, во теоријата тепка. Исто мислиме еден за друг.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
17. ЛУТО ЈАДИ, А ЗБОРУВАЈ БЛАГО - за единство на противречјата поднеси и жртва, но на таа животна теорија, иако не ни е драго, практиката, нејзината мајка, одамна ѝ била мртва...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Мил имаше и теорија во врска со откривањето на карактерот на човекот преку чекорењето, одењето.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Проучуваше разни работи и имаше теории за многу нешта.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
...до следното наравоучение и натаму до секое ново грбите на езоповците гнијат во најдлабоките празнини нивните басни 'ртат во нечије друго детство во некоја друга носталгија... блуз за милиот ислужен светец или варијација на тема – теоријата на релативитетот во просветлените животописи почеток... C-дур
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Тоа го викавме „теорија на Горачинов“.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од разни теории се гледа дека вампирот настанал од мајмун.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
„Ајде да почнеме!“ рече Дејко. „Теоријата е заплеткана. На практика ќе се види.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тој ја заработи Поперовата вечна омраза подбивајќи ѝ се на неговата теорија на “критички рационализам” како “малечок здив на топол воздух во позитивистичката шолја чај”.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
4.1. Теорија за персонален конструкт: Никелска тура Теоријата за персонален конструкт, како што е формулирана од Kelly (1955, 1970) и елаборирана од Adams-Webber (1979) во суштина е конструктивистички модел на човечките процеси на репрезентација и организација на когнитивните функции.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Го презираше повторувањето, принцип што се провлекуваше низ сите негови дела, зошто тоа е клуч за раѓањето на вкусот, и поради тоа лесно би можело да ја упропасти онаа апстрактна замисла каква што е концепцијата за редимејд, која треба да биде неоскверната и оддалечена од сферата на сегашните или идни теории и формули, „што се темелат на повторувањето“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Нејзиното потпирање врз француската феминистичка теорија открива една философска наклоност која ја споделуваат полските и екс-југословенските феминистички интелектуалци, и е сведоштво за една философска ориентација поинаква од онаа која е доминантна во Соединетите Држави.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
И врз сето тоа, доаѓаат студиите кои се обидуваат да ја формулираат теоријата за литературното преведување.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
