нам (зам.)
Ако, пак, ги запрашаш словенските книжевници: „Кој ви ги создал буквите и кој ви ги превел книгите?“ - сите знаат и одговарајќи ќе кажат: Свети Константин Философ, наречен Кирил, тој нам ни ги создаде буквите и книгите ги преведе, заедно со брата си Методија. Уште се живи оние што ги виделе нив.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
И му рекл татко му: „Чедо, нам требува да земеме девојка на наша прилика, а ти сакаш неја — не салт што е без руки, ами Бог знае каква е некоја сељанка и за кој кабахат ѝ отсекли руките Това ќе да ни е на срам.“
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Нам водачи тие ни беа; без бог да ги штити смртта ги однесе ледна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
– „Силјане, му рекол Аџијата, при сѐ што те милувам многу, атер нема да ти остане, нема да седиш во моево седело, ами ќе си седиш на другиот крај на куќата, чунки нам ни е седелото домаќинска постела.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Милосрдна сестра со рачички мали за раната наша не наоѓа лека. Со милосни очи, со поглед што гали не ни носи таа нам преврска мека.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Нам не ни треба присоединување кон Бугарија, ни кон Србија, ни кон Грција.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А новата епоха ни налага нам нова потреба – културно работење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нам ни треба внатрешно обединување меѓу себе: не ни требаат во Македонија ни Срби, ни Бугари ни Грци, зашто не сме ни едното, ни другото ни третото; не ни требаат патријаршисти, егзархисти, зашто ние сме само православни христијани.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
АРСО: Тоа е приказна за дечиња, коџабаши, прикажувај ја ти на внучињата твои, а нам ако сакаш една песна да ни испееш, ама весела, бујрум!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: Не е лошо тоа, само и нам ако ни дадат.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Од сичко носат кајмакот од потта цедат го сокот, од сичко носат кајмакот маката нам оставаат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Течи ми водо студена! Течи си — рони брегови! Течи - и нам низ срцето нели и крвта ни тече?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Го спотна оганот, се навали на перницата: — Е! Сполај му на господ: и вој ден помина, Еден по еден, ама нам ни се бележат на ќитапот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море кој ни дава нам чупе, сиромаси луѓе сме ние, попче, токо ете, вака, нека се живи пријатели, село и селани, и свадба ќе направиме, и госје ќе тераме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ете шо направи и нам и за себе ќе си а сторе негде липата, ја некој аероплани ќе го смачкаат негде. Море за леб ќе пцовиса, та остави друго!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тивко е темно сред класјето во полето и осамотеноста боли Барем вечерва, вечерва слезете долу развеселете ме Зошто не би дошол тој сам во собата нам ни е долу страв Ноќта е темна ноќта е густа нам ни е долу страв
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ме бунеше само едно: зошто не ни ја доверија таа акција нам?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
- Тоа е сосема сигурно - Лошо нам не може да ни се случи. Ако сакаш сметај го тоа за суеверие.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Нам грлата плачливо ни се стегнаа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сега нам ни беше редот: истрчавме и како сачми се растуривме.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
