ќе (чест.) - зашушка (гл.)

Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еже ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„А пената од водите што шевели без престан во зинатата уста на веселата далга најнежна дипла е за превезот на невестата пред олтарот што ќе зашушка како разлистена грмушка со круна од снег и превез од магла“.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Волците слепо ја следеа по бескрајното снежно море и ја оставија, а таа, како да си дојде на себе: далеку ги заобиколуваше јуруците, се плашеше од нивните развлечени песни; ноќе го грееше под срце нејакиот пород и се разбудуваше дури и кога по земјата ќе зашушкаа ланските дабови лисја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)