па (сврз.) - воздивне (гл.)

Молчеше малку, па воздивна: - Долга историја е тоа. Тој беше војник, служеше во морнарицата, во некој град далеку некаде, што се вика Риека.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)