и (сврз.) - немоќен (прид.)

Можело, на пример, поради каква да е причина да не дојдат тие двете на изложба, или да дојдат дури откога ќе биде затворена, или да намине само девојчето, во кој случај изненадата полесно ќе се изживееше, зашто немаше да се гледаат меѓу себе ужалани и немошни пред уште една навреда.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Рони дождец и човек се чувстува малечок, ситен, слаб, осамен, празен, скршен и немоќен.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Затоа што власта само зема, затоа што е алчна, лакома, свирепа, бесчувствителна спрема сакањата и прижелкувањата на малечките и беспомошните, сиромасите, осамениците и немоќните.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сѐ до сега како да не забележуваше колку е ослабнат и немоќен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додуша, нивните интервјуа делуваат како паради на лоботомизирани изјави коишто навистина не можат лесно да ги достигнат ниту двајцата браќа од групата Оасис.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Инаку, ако судиме по интервјуата браќата Чепмен во ликовната уметност се она што браќата Галагер се во поп-музиката, иако нивните критичари повеќе ги гледаат како Бивис и Батхед на уметничката сцена.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не дека доктор Миха допрва се врати на религијата и Библијата, туку само остави неговиот инстинкт да проговори, можеби од слабините на неговите прадедовци или од жлебината на нивните молитви - но тој остана нем пред судбиината што го снашла и немоќен пред секаков одговор што можеше да го смисли неговиот разум.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Роден е во Токио, каде што останал до крајот на својот живот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Романите и расказите на Франц Кафка се израз на отуѓеноста, на осаменоста и на анксиозноста на современиот човек, проекција на противставените односи меѓу моќната, нехумана и тоталитарна држава (секоја институција на власт и авторитет, држава, политичка, црковна, семејна) и немоќната единка (обичниот човек).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако нашата Сталинка беше кревка и немоќна кога ѝ го дадовме името, тогаш снажниот прч на Чанга сигурно го заслужува ова име.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Притоа, како живи суштества ги гледаш и неговите зборови што се необично грди, заканувачки а наспроти нив ги гледаш и моите зборови уплашени и немоќни.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)