и (сврз.) - љубов (имн.)

Еднаш порано имам запишано дека и каде што се мноштво и каде што се само неколцина луѓе, се создава ист или сличен тип на односи при што присутни се и љубовта и омразата, и натпреварот, и зависта и настојувањето да се доминира, да се наложи власта од едни над други, присутен е стремежот да се создаде група, толпа, но во исто време и делби.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во моето срце чекаше нежноста за неа. Чекаше нежноста и љубовта.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше тоа едновремено и болка и пизма, и љубов и гнев, во секој случај Карер почувствува едно силовито зрачење од ликот на високосвештеникот што и него го ободри и го исправи на столицата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го виде Германецот застанат на прозорецот, и насмевнат, оддолу, владиката ја крена раката со владичкиот стап во знак на срдечен поздрав.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така сторивме. И јас ѝ напишав писмо исполнето со почит и љубов.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ретко владееме со моќта сѐ да потчиниме на нашата совест: и љубовта, и сомненијата и страста.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Поглед подарува весел за заеднички миг, потоа нурнува длабоко доле, под школки бели, камен темен, но горе пак се враќа воздух и љубов да земе.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Кога ми го кажуваше ова важев за пораснат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А во оризиштата имаше најмногу пијавици. Таму ја заработив и љубовта кон планината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како резултат на тоа, разбирливо е што поголем дел од неговите интимни познанства со жени никогаш не прераснале во посериозна емотивна врска.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Навистина, тој повеќе пати предупредувал една од своите девојки, Беатрис Вуд, млада актерка која што ја сретнал во Њујорк во 1916 (и која се уште е жива), никогаш да не ги меша сексот и љубовта, што според неговото мислење таа го правела во нејзината неуспешна врска со неговиот пријател Хенри Пјер Рош. (7) 110 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Од сето тоа, јас и Луција сме правеле непотребна драма; на светот секогаш има жени кои се расположени за пријателство и љубов, за милосрдие и страст.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но сега веќе беше доцна за помирување и љубов; јас бев преплашен од Луција и од нејзиното тело, таа беше повредена, јас гневен за нејзиното неверство, таа гневна на мојата одглумена сексуална рамнодушност, и конечно јас бев до срж унижен со тоа што песнарката се најде во рацете на Партијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И во тие очи за миг прочитав топлина и љубов, но и силна тага и бол.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Затоа се однесувал со респект и љубов кон нив.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Зрнца пот ми избиваа врз челото. Не знаев дали да стојам или да седам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И тогаш, светлото се придуши, таа стоеше крај прекинувачот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
После сите изјави, стискања, мали шеги и рутини, по сите поминати милји, изедени јадења, препешачени музеи и одгледани филмови, конечно природно и достоинствено ќе се споиме во конечниот чин на интимност и љубов. Горев. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 155
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кој би можел да ги спои неговата расприкажана, полничка личност, мустачињата а ла Клерк Гебл и љубовта кон шарените вратоврски и цицлести жени со неговиот минималистички уреден ергенски апартман: црно-бели театарски фотографии, три старински фотелји, а плакарите со стотици костуми и вратоврски и креветот вовлечен, камуфлиран во ѕидот, незабележливи како и музичката кутија, што ја сокриваат листовите на големиот фикус во аголот на собата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Чинам се најдов во оперативна соба, пак мојот омиленик доктор, хранејќи се од задоволство и љубов, ме допре со аморната справа ме удри ме уби, ме улови...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
На Глигор му е тесно овде и љубовта не може да го задржи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И сѐ си одеше добро до оној ден кога во семејството на Профим, во неговата слога и љубов, не пукна нешто како кога одненадеж се расцепува небото и удира гром.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ќе ѝ ги пишеш волшебните зборови за успех во работата, за бериќет и љубов, а можеш и лента да ѝ снимиш (аудио), да те слуша по стопати дневно и да ги направи сите работи по ред, како по инструкциите што си ѝ ги издиктирала со радиофоничен глас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
БАБА АНЧА: Господ што е добро, невесто, да ми ти наврти! Среќа и љубов со момчето! Сѐ полно и рамно!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Живеј си со народот во мир и љубов. Од земја сме и пак земја ќе станеме! Поминот е најдобрата работа, тоа ќе ни остане.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Томо не го заборави ветувањето што и го даде на Рада, а тоа беше стапувањето во брак и венчавката, која ја договорија на денот каде што се вкрстуваат Верата, Надежта и Љубовта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо не го заборави ветувањето што ѝ го даде на Рада, а тоа беше стапувањето во брак и венчавката, која ја договорија на денот каде што се вкрстуваат Верата, Надежта и Љубовта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Мојата детска љубопитност и љубовта кон природата и животните се делумно виновни за незгодава. Но, не се жалам, направив одлични снимки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој ја држеше за рака, а таа беше свесна дека нејзе ѝ зборува, ѝ говори, ѝ глаголи за патот што им претстои.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Френк ќе ја прифати. Ќе ѝ даде живот, можеби и љубов.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тука беа и пријателството и љубовта и, другарството, и погледот на пријателот и смеата, неговата смеа, желбите и вербата во Големата вода, вистината за Сентерлевиот рид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Споените алиња, ги спојуваа во слога и љубов и нивните дедовци и татковци, баби и мајки.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Му зборува за ангели, за херувими, за светци, за дарежливоста и љубовта божја; му зборува за чудесиите небесни што око не ги видело, уво не ги чуло, умот не ги допрел; му зборува за да му се замили новиот живот, што го чека...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Господ сакал Богдан да се јави како спасител, да ѝ ја ослободи душата од оковите и да ѝ го исполни срцето со радост и љубов.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Да можам ... само да можам, да сторам да трае мојот сон кога твојот се руши... зошто не секогаш во една средба трае сиот живот а животот е мал за да го собере сето во тебе за мене... за да собере толку и смеа и солзи, и копнеж и љубов...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Да влезам како питач со тажен израз и подадена рака - молам пари и љубов; кога ќе станам економ на едно планинско градилиште ќе ви пратам света планинска водичка и чесно ќе се оддолжам.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пари и љубов, ќе се зачудат тие. Од грлото на Јана ќе шибне млаз смеа кога ќе се заврти кон првиот на масата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Гледаше молчејќи со огромна возбуда те во татка си, те во мајка си која со огромна нежност и љубов и се насмевнуваше.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Многу минувачи се чудеа како можеше во таа континентална клима под Пелистер да вирее едно растение на кое му треба топлината на медитеранот, а таа, мимозата, таа се хранеше од топлото македонско сонце во летните горештини и љубовта на ќерките на Таки мумиџијата кои ја негуваа со огромно внимание.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во нив не остана ништо освен жалење поради тоа што го сториле, и љубов за Големиот Брат. Беше трогателно колку го сакаат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кај некои гледаше дека не им достасува вера во бога, дека се очаени, изгубени од овој свет, празни, безволни, и чинеше сѐ да ги охрабри, да ги исполни со топлина и љубов, да ги исполни со верба, и тогаш на таквите поинаку им изгледаше животот, поснослив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- И љубов да им се помогне... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во „Ливчињата“, под ознаката : Вечер, 21 октомври, Ѓошо Савев со скудни но бирани зборови има констатирано дека работите се одвиваат во позитивна насока; дека Мис Стон има сѐ поповолни сознанија за Револуционерната организација и за борбата на народот на Македонија за слобода, и дека не е далечен часот кога нејзиниот страв и отпор ќе прерасне во длабоко разбирање и љубов, независно од нејзината оценка дека грабнувањето го смета за несоответно и нехумано.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Потоа пукнатини, пукотници испакнат папок, длабок рез.  Ако треба и љубов ќе водиш ќе го одвоиш телото  ќе го осамостоиш - што би се рекло -  ќе се залагаш за самоопределување до отцепување (еуфемија за отуѓување)  ќе се откажеш од независноста ќе се вратиш неколку века назад  никаде, ничија 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
О ти располагаш со бол во тебе се прекршува колективот и други показатели О во тебе се креваат револуции граѓански војни и љубов - збирна множина О во тебе паѓаат снегови снегови О во тебе тапани нерви и булки од секакво потекло О во тебе се Тие О во тебе отпадоци остатоци недостатоци вертикали и разновидни интимни чувства О ти си едно минато неопределено време О можеби си човек.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И да речеш и да не речеш: папочната врвка вистински постоеше сето ова време и севезден беше оптегната како бројаница во семејниот музеј на взаемни нежности и љубови.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Го барав и чистилиштето сакав душата да ја исчистам и да ја издигнам до некој рај, некоја среќна земја, некоја утопија каде што владее хармонија, единство на човекот со човек, единство на човекот со просторот кој го опкружува и љубовта која го исполнува.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Заљубувањето е еуфорично и љубовта не е илузија.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Исчистени од гревовите и ниските страсти треба да го бараме со сетилата за перцепција она место од телото каде што се сконцентрирани сите моќи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Драматичен излив на емоции кои постојат и се случуваат, рефлектирајќи ја импресијата и доживувањата од делициозните дарови на копнежите и страста низ една прочистена оптика.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Само на мајките им е дадено толку сила и љубов, вели, само за нив господ има разбирање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И подароциве, и срцето, и љубовта.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)