и (сврз.) - офка (гл.)

Жената која лежеше на креветот до нејзиниот, модра како џигер и со одвај триесетина килограми сѐ уште лелекаше и офкаше од болки, а мајка ми која не ми ни дозволи да ѝ помогнам да се преоблече дента кога ја донесов, лежеше мртва.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Јас не сум тој, јас не сум интелектуалец, јас не сум дисидент, јас не сум европеец, според тоа моите хемороиди се поинакви, оти секој газ е поинаков, мојот газ е балкански во секој поглед; кур ме боли мене за неговите хемороиди, и така натаму,“ здушено во себе зборуваше Круме Волнаровски и офкаше од болка додавајќи: „Ќе ги искорнам со прсти, нека истече лошата крв со гомната, да се ослободам од оваа мака, од оваа тежина, и така натаму.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Лежеше таа на претсмртен одар и офкаше, а царот си ја корнеше косата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Чинеше тргни и запри. Јас склучкај се, превиткувај се и офкај.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледаше како парите се топат, и офкаше како да беа негови. Јас фрлав на рулетот, играв.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Си ја удира на коралницата, на јаслите, во ѕидот и офка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)