дека (сврз.) - куќа (имн.)

Трајко Брле почека ден два да му прати Митра лебец, и кога му кажаа комшиите дека куќата е затворена и Митра не ја гледаат в село, ги остави овците на комшијата и си дојде дома.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оставајќи впечаток како да исчезнува од постоење, тој дури додаде дека куќата има два влеза, едниот од нив преку задниот двор, кој излегува на едно споредно сокаче.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Фонче откако ја прегледа куќата од Китан, вртејќи ја главата како да не верува дека ова е случено со неа, во тужбата наведе дека куќата е оддалечена 150-200 метри од каменоломот; дека кога ја изградил Китан, тужениот Танаил, не вадел камења со експлозив, ами рачно; дека од тие експлозиви куќата добила пукнатини кои со време сѐ повеќе се шират и дека се заканува опасност куќата да се урне; куќата кога ја изградил немала никакви пукнатини, а за тоа можат да посведочат мајсторите што ја граделе; и затоа бара од судот веднаш да му забрани на тужениот Танаил да употребува експлозив и преку вешто лице да направи увид на штетата на куќата и да му ја плати на тужителот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
При тоа ги приведе и сведоците кои кажаа дека куќата била здрава пред да почне Танаил да употребува екслозив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Понекогаш и во сонот му се причинуваше дека куќата гори, стануваше, излегуваше на чардакот, гледаше во дворот, шмркаше со носот и му се чинеше дека му иде миризба на чад, стрчнуваше по скалите во кералот кај добитокот, проверуваше, гледаше дека нема ништо, и пак се враќаше да спие, но не можеше да спие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
По извесно време дојде комисија од двајца инженери, ја прегледа куќата, го проверија земјиштето на кое лежи и констатираа дека куќата лежи на растресито земјиште, дека во нејзината близина тече река која е суводолица и во време на буици го подлокува коритото накај куќата; во дворот од куќата има бунар длабок 6 метри, чија вода е матна од пробивањето на реката или од подземните води кои тлото под куќата го прават нестабилно.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во записникот вештото лице наведе дека куќата е 12,50 на 9,30 м., градена од слаб материјал: приземјето од камен, со малтер од кал, а катот од плит; меѓутаванската конструкција, таванската и покривот се дрвени - со костенови и јасикови стебла; на секој метар во висина, ѕидовите на куќата се опшиени со дрвени појаси, покривот е четвороводен со турски керамиди; олуци нема; на горниот кат одаите и претсобјето се послани со под од штици на ”перо” и жлеб; долниот кат на куќата е послан со набиена глина помешана со слама; претсобјето ”конкот”, во долниот кат е циментиран; куќата внатре е малтерисана; вратите, прозорците и скалите се дрвени; куќата има пукнатини (хоризонтални и вертикални); на северниот ѕид однадвор можат да се уоачат пукнатини и тоа на ширина од 1,30, па 2,70 и 3,90 метри, мерено од североисточното ќоше; на источниот ѕид има пукнатина на 3,30 м., мерено од источното ќоше, и на западниот ѕид на широчина од 1,50, потоа 2,40 и 4,00 м., мерено од северозападното ќоше; должина на пукнатините се од 0,30 до 4,00 м., а широчината на пукнатините од 20 до 30 мм.; внатре исто така се забележуваат вертикални и хоризонтални пукнатини во сите простории.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Врз основа на овие наоди, првостепениот суд донесе решение со кое Танаил се ослободува од обвинувањето, наведувајќи дека од наводите на вештите лица, се гледа дека куќата лежи на несигурна почва.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но често и тој и жена му и син му Анко и снаата се будеа ноќе исплашени, причинувајќи им се дека куќата се урива.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Мачниот впечаток дека куќата е во распаѓање беше неизбежен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Среќа што тргнал да нè бара низ ноќта, среќа што го има оној негов пиштол, па пукал за да го чуеме, среќа што го чувме, среќа што Дена се покажа похрабра и од мене, среќа...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Среќа наша што наишол вечерта во Маврово, видел дека куќата ни е осветлена, па наминал да нѐ поздрави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој смета дека куќата не се состои од yидови, туку токму обратно, од прозори.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Постара жена рече дека куќата е урната.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Вели дека куќата беше бела, со голем балкон, во дворот ограден со ограда од ковано железо, цутеа многу тредафили.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Постојат привремени вечности запишани во песна и постои живот кој е умирање: Ја искашлувам последната прашинка вдишана на детско игралиште ?* Влегов ли дома и дали воопшто забележав дека куќата ми е претворена во забавен парк?
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Распределбата на разни видови духови во нашето племе од почетокот била каприциозна и непостојана.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еднаш неговиот сопствен син Арак трчаше осум блока до берберницата каде што татко му ги поткаструваше мустаќите, за да му каже дека куќата им е во пламен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На тоа Косров згрмел: – Доста, велам дека не е штета.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, српскиот селанец гледа само една причина за таквата несреќа: тој знае дека куќата ќе падне ако во темелите не се заѕида машко или женско, чии коски до Судниот ден ќе го држат врз себе тоа претешко камено месо.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Берберот рекол: „Но момчето вели дека куќата ви е во пламен“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Волјата за работа им папсувала, а стравот, не заморот, ги оросувал со пот нивните опалени чела.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Брзо согледуваме дека куќата што ја поседуваме почнува да нè поседува нас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)