прилично (прил.) - гласен (прил.)

И тоа, прилично гласно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Наместо Тина која сѐ помалку зборуваше отворено со својата ќерка откако оваа најави дека можеби ќе го заборави Доне, се јавуваше некоја друга жена од бегалците кои се одмораа вдолж долгата барака од црвена тула, и тоа прилично гласно да можат да ја чујат и оние на најдолниот крај Арно прави мори Чано шо оди на црква, не чини ниа шо сме скарани су Господ!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Авторот го поздрави прилично гласно и наметливо, а за возврат Едо бразничанецот само промламушти нешто „под мустакот“ што требаше да значи отпоздравување.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Својот поглед не го тргна ни онојпат кога во тремот Радуле, и тоа прилично гласно, ја кандисуваше Стојна да го сторат под итно она.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)