прилично (прил.) - растојание (имн.)

Ја следеше на прилично растојание, понесен од брановитото нишање на нејзините раскошни колкови под кои стопалата во чевлите како одвај да им ја додржуваат тежината.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само ретки зелени панделки, на прилично растојание една од друга, рамно од сртовите, од под некое осамено дрво, оскруша, глог или дива роза, се протегаат прудолу по падините, а тоа е знак дека тука протекува вода, чија, пак, глава, како што е вообичаено да се рече овдека за изворот, се најдува горе, на сртот, под дрво.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)