постојано (прил.) - ја (зам.)

Селото како да се претвори во песна која постојано ја придружуваше труба, барабан, маршево чекорење и трчање од горната до долната маала.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Власта постојано ја финансираше штраферската револуција и испечати тетратки со ликовите на двата најперверзни штрафери кои беа омилени кај девојчињата до 12 години.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа требаше да биде лесно но, на ова или она место, постојано ја губеше сметката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Неусетно разговорот се префрли за исхраната, и Францизунката одвреме-навреме, се уфрлаше во разговорот само со една фраза, која постојано ја повторуваше, со видлива загриженост: - На мојот мил Жак денес не му купив месо, кутрото мое мало!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Климент Камилски постојано ја покажуваше својата нестрпливост да започнат со конкретна работа на бележење на опасните турцизми, додека Татко и натаму настојуваше да се релативизира почнувањето, со нови теоретски задршки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мојата компјутерски- проектирана рака ја досегнува и ја зграпчува топката.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Компјутерот постојано ја осовременува интеракцијата помеѓу моето тело и синтетичкиот свет што јас го гледам, слушам, и допирам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Постојано ја гледаше матарката на колкот на Шишмана како се мафта и ништо не можеше да смисли.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Телефонот во куќата на Јана постојано ѕвонеше. Овој пат Рада беше таа која постојано ја креваше слушалката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За да се интензивира процесот, докторите постојано ја клукаа со хормонска терапија која го изобличуваше нејзиното тело.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но тукушто слетала, ја вчапила птица грабливка што постојано ја демнела и чекала еден ден да излета...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога се врати дома, постојано ја гушкаше мајка му прашувајќи ја: „Нели сум твој, мамо?“ „Мој си, синко“, му велеше таа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Езерото веќе ги ниша соништата на светот. Вечерницата пак нив ги води по знајни и незнајни места во пресрет на муграта моја што постојано ја создаваме човекот ноќта и јас.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Приклекнуваше, се понадигнуваше и колената, рацете, телото постојано ја менуваа својата положба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Беше вљубен во девојката Теменуга и, при тие епилептични напади, постојано ја молеше да му даде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И мрсулите ѝ се убави, велеше Клавдија и постојано ја држеше за рака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЈАКОВ: На слободата треба да се сетиш. Ние постојано ја забораваме, и сѐ некој друг ни е виновен.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Една жена, кога некој ѝ зборуваше, постојано ја движеше главата влево и вдесно, затоа што ѝ се чинеше дека зборовите летаат кон неа, и можат да се заријат во нејзиното чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Имаше луѓе кои ги искривуваа лицата, го извитоперуваа гласот, и се претставуваа како ѓаволи, нудеа откуп на душите, најавуваа апокалипси, се закануваа дека на прагот е настапувањето на царството на темнината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но Ѓеле е од оние деца што постојано ја држат главата подведната, веѓите затегнати и протурени над очите, а устата и лицето никогаш не знаат за смеење.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Всушност, од деконструкционистичката позиција, преведувањето се согледува како активност која постојано ја притајува присутноста и ја попречува секоја желба.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Опседнати сме од онаа песна. Ги исполнува нашите души и исклучува сѐ друго, освен жедта. Постојано ја повторуваме.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Татко ми носеше батерија и карта која постојано ја осветлуваше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Најпосле, кутриот Акакиј Акакиевич испушти душа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Непрестајно му се појавуваа слики една од друга почудни: ту го гледаше Петрович и му порачуваше да му направи шинел со некакви си стапици за крадци, коишто постојано му се привидуваа под неговиот кревет, и тој постојано ја викаше газдарицата да го извади крадецот дури и од под јорганот; ту прашуваше зошто пред него виси неговата стара риза, кога тој си има нов шинел; ту му се чинеше дека стои пред генералот сослушувајќи го соодветниот прекор, и дека постојано вели: „Извинете, ваше превосходство!“ – најпосле, дури и пцуеше, изговарајќи најстрашни зборови, така што старата газдарица дури и се крстеше, зашто никогаш не беше слушнала од него ништо слично, дотолку повеќе што овие зборови следуваа непосредно по зборот: „ваше превосходство“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Многу работи наброи и зборуваше за уште повеќе, но тој постојано ја прекинуваше нежно.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)