поинаку (прил.) - ја (зам.)

Таа, значи, сосема поинаку ја оцени моја опседнатост со спомнатата игра.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А бидејќи не се заинтересира кого во играта го промовирав за татко сфатив дека за неа играва не претставува ништо посебно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка му на Димка вртеше глава, чиниш кос е, и му се потсмеваше: - А јас поинаку ја знам таа приказка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)