обично (прил.) - оди (гл.)

Сватовите се советуваат со недели напред, и обично одат на пазар без пазар, кога градот е помирен, кога можат послободно да се пазарат со Пушмарковци за шамии, со Алекса баба за бакаллак, со Јашмакот за чевли и со други прилепски трговци, коишто, кога ќе разберат оти е за свадба, не ги пуштаат муштериите па дури и „под зијан" да дадат, само да е за „аирлиа" радоста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Старата обично одеше да крштава само машки деца за да може, кога ќе пораснат, да се кокори на свадбите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Покрај називите за варени јадења, односно манџите, Камилски се задржа и на големиот број заемки што означуваат разни солени, печени и пржени јадења од тесто, како на пример: универзалната пита (преку грчкото pide), потоа неколкуте заемки за означување разни видови печиво, како на пример: бурек (од турски börek): симид (од арапски simid), ѓеврек (од турски gevrek).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа Камилски, дополнуван од Татко, се задржа на општопознатите зборови кои се среќаваат кај балканските народи како: мезе, вид предјадење (кое обично оди со предјадење), (потекнува од персискиот збор meze); чорба (од персиски şūrbā); ќуфте (од персиски kūfte); ќевап (од арапски kevap); ѓувеч (од турски güveç); тава, тава-ориз (од турски tava); мусака (од арапски musaka); јанија (од турски jahni), сарма, нешто завиткано (од турски sarma), пача (од персиски pāçe), имамбајалди (од турски imam bayildi); пивтија, пифтија (од персиски pihti); пастрма (од турски pastrma); капама (од турски kapama); пилав, јадење со ориз (од персиски pilv); бирјан, пирјан (од персиски biryān); боранија (од турски borani); бунгур (од турски bungur, bulgur); кешкек (од персиски kekek); кајгана (од турски kaygana); таратор (од турски tarator); туршија (од персиски turşī).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше okno.mk | Margina #15-16 [1995] 119 невозможно да се одреди дали нивниот проблем е недостаток на мозок или само недостаток на здрав мозок. (...) Таа есен, после целодневната работа во Фектори, обично одевме во Ил Мио, а потоа во Ондин и на крајот завршувавме кај Артур.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Никако не можев да сфатам дали тие клинци се интелигентни, или луди, или едноставно имаа пилешки мозок со смисла за хумор и гардероба.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Јас обично одев во стоковната куќа Макис, а ти на пазарот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Чанга обично одеше докрај во извршувањето на науменото, немаше сила што можеше да го сопре, особено кога го водеше инстинктот на вистината.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)