ноќта (прил.) - да (сврз.)

Така, ноќта да преседат, да замрзнат сосе вошки, сосе болести.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Неколцина се побуниле: малку спиеле, зошто и ноќта да не си поспијат?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак неговиот здив ќе им ги кине жилите а истинатата крв ќе се згрутчува околу коските и ќе ги морничави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да знаев, вели, немаше ноќта да заспијам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, колку ноќта да ја премижиме, што се вели, да ја пречкртаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)