назад (прил.) - нема (гл.)

Враќање назад немаше и не можеше да има.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ти си расфрлан на сите страни. Враќање назад нема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Обиди се, погледни со моите очи кон себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Знаеше дека враќање назад нема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Враќање назад нема. Ќе ја празнувам поезијата со проза, така требало да биде.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Коцката е фрлена, назад нема каде.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Оти последен нивниот вагон, назад нема ништо друго освен безброј шини што се собираат таму на крајот само во две, а ваму, нагоре, на кај главата на возот, луѓето веќе се раздвижиле и ги растоваруваат бовчите, вреќите и другите нешта што ги напикале во вагоните.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Утре, дај Боже здравје, одење в град и назад нема да се вратам од овие тешки лакрдии што ми ги рече стариот, да знам оти за вистина клетвата негова ќе ме фати; пиле да се сторам, бело море и црно да прелетам, ама уште еднаш при татка не дојдувам.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Влегов во играта и враќање назад нема!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)