Меѓутоа, доколку ги сокриеме или отстраниме усните, како единствен детаљ кој ги одредува изразните одлики на некакво „лице“ на претставената фигура (детаљ кој како и да не ѝ припаѓа на сликата бидејќи и самиот е направен од картон и просто залепен врз панелот), ќе ни се укаже и друга фигура сокриена поради „лицето“ на првата фигура, фигура нам свртена од грб.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Моите родители беа чиста спротивност на горенаведените примери.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тој е чиста спротивност на глупавите хедонистички утопии што ги замислуваа старите реформатори.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа постапка е чиста спротивност на машката геј-културна практика што ја изучувавме.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наместо да присвојува и да настранува главнотековни културни предмети, стрејтерското хипстерство ужива да презапоседнува малцински културни облици, заземајќи некои автентично настрани или дисидентски „симболи и икони“ и служејќи се со нив за да си го консолидира сопствениот идентитет, истовремено изземајќи се – благодарение на својата хетеросексуална повластеност и на својата шизичка свесност – од општествените дисквалификации што, како прво, воопшто и ги побудиле тие антисоцијални облици.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Така полека откриваме двојна претстава во едно наизглед безизразно Gary Hume: „Man, Woman, Jealousy and Passion“, сјајна боја, картон, молив врз обоено поле.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Спотот на СЈ го фетишизира самиот камп и го втемелува сопствениот културен идентитет, или антиидентитет, така што се угледува на кампот барајќи автентичност, се повикува на него како автентична контракултурна естетска практика, со која потоа хипстерите можат да иронизираат и на тој начин да ја деавтентизираат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како што видовме, сосема е усогласено со страста, со болката и со верувањето.416
Иако навиката на хипстерството да цитира иронично – фетишизирајќи го автентичното и повраќајќи го со намиглива неавтентичност, како што тоа го срочил Лоренцен – сигурно личи на камп и иако спотот на СЈ се впушта во поткултурна практика што, може да се тврди, му е аналогна на кампот, всушност, меѓу едното и другото може да се разграничи јасна црта.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)