проклет (прид.) - да (сврз.)

Комисијата, проклета да биде, стигнала шеснаесеттиот ден.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Арно ама „јагнето”, проклето да е, уште комисијата не била излезена, замекало како секое козле...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А козите, проклети да бидат, речиси збеснаа таа пролет.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
ДИМО: (Паѓа) Маноиле, синко, проклет да си!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
А ако ми дојдеш уште еднаш... - Нема да доаѓам, ја прекинал Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Нема. Ќе останам овде до ден. И повеќе. Додека не ми дадеш. - Проклет да си.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Проклет да си, пушти ме. Ќе нѐ видат. Утре и мене ќе ме набркаат од селово.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Негде далеку, во лесновската шума можеби, некој нешто викал. Најверојатно некој од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Проклета да бидеш што кога си ме родила по вода не си ме фрлила!... (заклучени рацете ги крши прстите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
За тоа велам: клето и проклето да биде тоа чедо кое не си слуша татко и мајка!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Девојките молчеа како кипови, залиени. Проклет да бидам, залиени.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Дотогаш нешто слично не виделе твоите очи, како магнет те влечат кон нешто уште поубаво, посветло. Вечно. Проклет да бидам, вечно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе оздрави, ќе оздрави! - бев пресреќен, проклет да бидам, изулавев од среќа, викнав: - Ќе оздрави!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Проклет да си, црна богињо, срам да ти биде, слабото, несилно врапченце што си го зела на нишан, што твоите смртоносни стрели, отровни, титански си ги пуштила во малечките, слаби гради.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, талентот. Ужасна работа беше ти бил талентот, се колнам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, смртно ме исплаши таа глувост. Водата веќе беше влезена во мене, се колнам, таа беше голема, најголема.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но најчудно беше нешто друго, најчудно беше содржината, податоците за сета таа работа што стоеја во рефератот на Методија Гришкоски. Проклет да бидам, реферат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, муза. Мислевме тоа е некоја Оливера што друго, а тоа признавам, беше најдоброто во таков ден.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се погледавме пламено в очи. Проклет да бидам, пламено.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Така смеејќи се, виткајќи се од смеа, заборави на казните, со двете раце сопирајќи си ја смеата рече: - Е, Леме, проклет да бидам, не се родил поголем шегаџија од тебе во целиот свет!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Однекаде се најде и цвеќе, дојдоа и другарите, референтот за спорт и култура другарот Дервутоски, референтот за општи работи другарот Вецески, другарот Елимоски, другарот Лажоски, направивме еден митинг во чест на другарот Анески, нашиот Ѕвонар. Проклет да бидам, митинг.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, сеедно говореше; повтораше, бладаше: - Мајко, мајко, мајчице моја! - непрестајно ја бараше, видов, видов, проклет да бидам, на неговото лице повторно се јави онаа негова неизбришлива, голема смеа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Реков примерен, проклет да бидам, поради тој збор за малку да го замрзам целиот свет.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Умрете, умрете, бев немилостив, овој оган, ова срце што се пали, проклет да бидам, еден ден бел-сив, ќе се види кој е прав, кој е крив!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Гледавме како се губи снегот од родните полиња, се враќавме дома, проклет да бидам, дома.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Претресот траеше неколку векови. Проклет да бидам, неколку векови.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Само да си спомнам за својот тогашен речник, проклет да бидам, јас веднаш почнувам да се потам, душава ми црвени од срамои.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, тој беше далеку од тоа пусто, кално поле, далеку од црната колона несреќни, кротки како јагниња деца.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во часот таа е насекаде, проклет да бидам, нејзиниот глас над сѐ наоколу царува.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, што можев јас кога имав таков бесрамен дедо и ме учеше сѐ некои такви страшни, срамни работи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, во сето тоа имаше нешто трогателно, нежно, необјасниво.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Зимата на 15 февруари тој се врати. Тоа беше изутрина, бевме во строј. Ја пеевме химната. Проклет да бидам, химната.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, тој ја виде, веќе ја имаше во своите очи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, и дрвјата и птиците што слетале на нивните гранки се запределиле, златни пајажинести мрежи се веат по површината. Некои чудесни гнезда, се колнам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, потоа со векови ја отплеткувавме.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, како сѐ да беше против Трифун Трифуноски, туку ќе се расипеше времето околу празникот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А ние само што требаше да појдеме по него, проклет да бидам, - и сега не знам откаде толку сила, волја, храброст за еден таков ужасен, тежок пат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Примерен, што уште не, проклет да бидам, примерен серко.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Саноќ офкаше на глас, проклет да бидам, минеше од спална во спална офкајќи на сиот глас само за да не спиеме и ние.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, измачуван од жедта, со часови без водица, со изгорена душа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, мислев ми ги подарува за да ме смири. О колку бев неук и прост!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се поохрабруваш пак, нешто те држи сепак ти го крепи духот, тие веќе некако ќе ти го одредат талентот, знаат тие, проклет да бидам, знаат, знаат кој колку пари чини.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Карактеристиката одлична. Проклет да бидам, карактеристиката беше најважна.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но со тие зборови тој како да ми помогна, проклет да бидам, дури тогаш потече, во мене, река.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, толку многу се молев за тој никаквец да не се врати.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- ПРОКЛЕТА ДА Е војната, од либето што ме раздели...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Проклет да бидеш ти курвин син му реков и веднаш за коса го грабнав колку ли судбини уништи ти земјата наша од таквите страда Почна да писка, да плаче, да моли почуствува како е да биде жртва ветуваше сешто и куфери полни го заклав со нож, му распарав црева
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Сакаш да мудруваш, сакаш да судиш но не си ни судија, а ниту Бог ти си само еден бездарник валкан и мизерен душегрижник без душа Погледни ја бесрамнику својата вина погледни го трулежот од лагата во себе погледни ја душата што тоне во празнина проклето да биде твоето семе
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
II Елате момци црни мажишта, дечишта, чакали, орли од сите угари од сите добрави сите дедовци и сите колена Елате Да се збереме да се видиме Останало в крв уште од века нешто ни една лута змија в земи не ќе го исцица ни една тревка ни еден корен не ќе го исцица што ќе остане да ја храни оваа црна и проклета да раѓа бериќет маштија и немаштија.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ја изеле пченицата. Птици проклети. Да им ја ебам мајката. Проклети да се.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Не топлиот ветер, не промената на времето, туку неговиот здрак што го насетило моето срце, проклето да е!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Нероден Петко, проклет да си ако зад ова стоиш ти!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Проклети да се вештерките! – проколнуваше таа низ редба – Проклет да е патот што не доведе до нив и ни ја впрска несреќава!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Што ни требаше да тргнеме да ги бараме велосипедите, проклети да се, се прекорував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сега, поради едни велосипеди можеме дури и сериозно да настрадаме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)