Популарните претстави на Хирст зборуваат за смртта токму низ прашањето за принципот на задоволство, но задоволство во препознавањето на траума.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Значењето, значи, веќе е кодификувано (но „неодлучувачки“) и тоа зборува за стравот од ерупцијата на несвесно (но во еден поинаков контекст), така за новиот контекст да го апсорбира значењето и да го организира на нов начин.