Се исплаши мојот кадија од еден грст луѓе кога неговиот господар не се плаши од цел свет.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Она му тури трапеза да го гости, и напои го, и извадила му скришома книгата што му ја дал негов господар и турила свое писмо какво да го е момчето пратило на татка си, така написала: „Отче, да знаеш зашто таја моја жена била дштерка на еден лош человек убијца и за нејни лоши работи пресекле еи руки.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Тој не го гиба девојчето туку скока на бабата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ќе имаме 10-15 минути супер секс помеѓу климактерична старка и расен горила. Сите ќе ги расплачеме.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Куќата горе ја направи уште татко му додека беше жив; го купи лозјето што беше на самиот врв, а потоа почна постепено да ги купува и другите лозја и бавчи, да го освојува брегот и да пати што не успеа сиот да го купи, да стане негов господар; со преселувањето на ридот, тој ја виде и можноста да се оттргне од луѓето, да се обгради од сите зла и несреќи што го зафаќаат селото; покрај тоа, тој одовде, од овој брег, можеше многу поубаво, појасно и попрегледно да го набљудува небото и ѕвездите, што му причинуваше големо задоволство.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во “Ритуалот на Старата жена Tunnari” (хетски ритуали, KUB XXIV, 9, I) се вели меѓу другото: ... (старата жена ја преде волнената нишка): кој и да го маѓепса овој човек и го стори жолт-зелен hahlah hiskit сега јас ја тргнувам оваа магија и му го враќам тоа жолто-зелено на неговиот господар”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)