двоен (прид.) - природа (имн.)

Откако спомена дека во филозофската алхемија солта е космички принцип со истата парадоксално двојна природа на тајна супстанција, Јунг наведува голем број алхемиски извори кои одново ја потврдуваат идентификацијата на солта со Каменот на мудроста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Додуша, нивните интервјуа делуваат како паради на лоботомизирани изјави коишто навистина не можат лесно да ги достигнат ниту двајцата браќа од групата Оасис.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Признавајќи ѝ ја важната улога за вештините, на алхемича­рите не им било тешко на солта да ѝ го признаат статусот на каменот на мудроста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Метаморфозата на кукла-манекен, како хомологија на телесни трансфор­ мации, во уметноста на овој век е позната уште од распарчените удови на Ханс Белмер па сè до увеличаните фигури на Чарлс Реј.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иста двојна природа како и Врапче. Ама поинаква.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Познавајќи ја двојната природа на играта, фанатично вљубен во преобразбата, можеби ќе се ослободам од луспата на времето и просторот, да се откривам, секогаш одново, во ослободениот свет на имагинарното.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)