Заправо, единствената убава асоцијација што театарот ја буди во мене е сеќавањето на Пепи Мирчевски кога играше некоја античка драма на Охридско лето, а актерскиот костум му го беа накитиле со кондоми полни со вода - ние му викавме: „Пепи, пази да не се запиеш некаде со кондомиве“, а тој ни одговараше „Не ми е мене страв да не се запијам, страв ми е да не се заебам!“.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Вози спортско „Алфа Ромео“ и очигледно добро му оди во животот. Herman Louis Matser станува од својата маса, тој е висок човек со долга права коса и мобилно лице коешто обично е собрано во еден вид немирен грч.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)