Но кога на титлата, богот на подземјето се појави како Хејдис, ќерка ми Лара реагираше: Тоа не е вистина! Каков Хејдис? Тој се вика Ад.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Одвреме навреме, гласните повеќејазични разговори околу мене ги надгласуваше уште погласните бебиња (помислувам дека ги има најмалку пет, иако успевам да видам само едно, со раздвижена уста, испентрено на рамото на мајка си).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И слуша (можеби во глувото доба, часот на призраците, луѓето навистина се здружуваат, двајца се посилни да го совладаат морничавењето, да го урнат бајракот на подземјето).
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Злобното јазиче на пламенот веќе се движи по тенкото тело на фитилот кон длабочината на подземјето. Зар започна она, главното?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Во темнината на подземјето фаќа и кине нечија кошула.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)