Со цврсти крилја беше подготвена за висок прелет.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Зборот „проматари“ не ми се допаѓа, но се правам дека не го слушам зашто масите го имаат тој грд обичај за високото општество и посебно за луѓето што се на власт да се изразуваат погрдно.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Од 1964 до 1976 година Христов бил максимално ангажиран во повеќе активности на државата Вермонт: бил претседател на Комитетот за здравство и социјална политика, претседател на Заедничкиот комитет за високо образовни студии, претседател на заедничкиот комитет за проучување на проблемот со дрогата, и комисионер во Комисијата за образование на САД, како и претседател на Советот на Државната библиотека.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Во доменот на Damien Hirst: „Одделчена од стадото“; „политичката естетика“ тоа наликува челик, стакло, јагне, раствор од формалдехид, на балсамираното тело на Ленин 96х149х51 см, 1994 бидејќи упатува на идеолошкото значење на „оддржувањето во живот“ како илузија за „оддржување на среќата“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Телото на Ленин, за да остане нераспаднато, периодично мора да се изнесува од саркофагот и одново да се „освежува“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Зборуваше за висока верност. Еве ти висока верност. Ајде, поднеси ја.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Даниелс бргу се утврдил пеејќи оперски улоги првобитно компонирани за високите, моќни гласови на кастратите од седумнаесеттиот и од осумнаесеттиот век (пејачи кои во детството биле кастрирани за да го задржат сопранскиот гласовен опсег и за да се квалификуваат за доживотна кариера како исполнители во еднополови црковни хорови.) Во текот на изминативе сто и педесет години, сѐ до многу неодамна, таквите улоги секогаш ги пееја жени.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Неколкупати ја читав електронската порака која, претходно, пред неколку месеци ми ја испрати главата на Фајар Клод Диран од 18 април 2000 година.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И кога верував, по одличниот прием на француската критика, особено на романот Времето на козите (чие излегување беше одбележано во централните париски медиуми Фигаро, Монд Дипломатик, Франс-Култур, Ла Кроа, Магазин литерер, Лир и многу други, веќе преведен на неколку европски јазици, номиниран за високи меѓународни награди како најдобар странски роман објавен во Франција за 1997 година, потоа за наградата најдобар европски роман Жан Моне и други), мојот издавач Фајар неочекувано, и покрај потпишаниот договор за објавување на романот Балкански клуч и согласноста да се објави романот Патот на јагулите, ме извести дека прекинува со објавување на мојата балканска сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Повеќе не ми се јавуваше ниту Декостер. За него козјиот одред беше жртвуван за високите европски хуманитарни цели во изгладнетиот Балкан!
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Кога го спомнувам носителот на иницијативите од овој вид само ќе напоменам дека станува збор за високо рангирана личност. Можеби и од највисок ранг. Разбирате?“
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Легради го смета за високо концептуално дело.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Сите се борат за високото. Да се искачат над сѐ што е на земјата. Напред!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)