во (предл.) - сивило (имн.)

„Недоносената“ кула е обвиена во сивило, на неа има обесено долги знамиња што се виорат на сонцето, денес е денот на отворањето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Избројав во сивилото единаесет орлишта и слушав со горчливост на тага во стомакот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ко дупка, ко пукнатина во сивилото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Планини затемнете во сивилото на утрото небесната закрпена дупка ми пушта зраци небаре ќе ми ги отвори очите и да видам, да видам каде одам во утрото на мојата пролет.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
А ти не прашувај ме за молепствија - чумата ги коси и игумените и дијаците. Да.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вцрвенети облаци над планините. Полусветлина - распостелува шаренило, кое потемнува и потемнува, ја покрива ливадата, невидливо дотекува, се згустува, натежнува, ја обгрнува котлинката, во сивило ги втопува дрвјата и околината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш, блескотот во очите на ќерките и нивната ѕвонлива смеа го враќа внукот во топлите вечери кога низ целата куќа и дворот провејуваше мирисот на печени телешки џигерчиња, а пред ширум отворените прозорци се белееа, чиниш лебдеат во сивилото на зајдисонцето, испраните чаршафи, алишта и пелени.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нас нѐ прелетуваат гаврани, гракаат и се губат зад меѓите, во сивилото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Претседателот врши смотра на оклопната единица.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)