ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Никогаш неможев да и одолеам на страста да се достигне блаженство, состојба на умот која не е ништо друго освен целосен мир, спокојство и слобода на страстите.

Искрено љубев, чиста, бистра голтка љубов која ги обзема нашите срца, нашите светови кои се сплотија во вечно сонце над нашите животи.

Го барав и чистилиштето сакав душата да ја исчистам и да ја издигнам до некој рај, некоја среќна земја, некоја утопија каде што владее хармонија, единство на човекот со човек, единство на човекот со просторот кој го опкружува и љубовта која го исполнува.

Изохронично лудило кое се маскира преку љубовта, или можеби љубов која е спас.

Те изгубив еднаш, ќе издржам да те изгубам уште еднаш, крајот не беше вчера, не е ни денес, никогаш нема ни да биде.

Секој допир е инхерентно сплотување на душите, несебично давање дел од најдрагоценото, дел од себеси, збогатување на радоста, разбирање на тагата, ритуал на взаемна егзистенција.

Премногу е рано да кажам дека добив од животот се што сакам, но се што сакам до сега го добивам во неограничени количини, а тоа е безусловна љубов која ме направи денес тоа што сум.

Љубов која се претвора во опсесија, транзгресија на чувствата, фебрилност од страсти кои инсценираат лудило кое трае со години.

Во овие денови на одвоеност, во тие силни моменти и свети спомени барам утеха за нашата страсна, опојна, вечна љубов која ќе остане засекогаш таква.

Љубовта бара зрелост, доблесност, еднаквост, блискост, несебичност, лојалност, добронамерност, љубов која изгрева од самото битие како интензивен копнеж кој води кон просветлување.

Оваа задоцнета пролет ме потсети на тој почеток, фабулозна увертира, а сега веќе исконска слика која ги впива во себе сите моменти на среќа...

Ќе можам ли повторно да сакам или залудно ќе го чекам денот кој нема да дојде, љубовта која повеќе нема да ја почувствувам.

Исчистени од гревовите и ниските страсти треба да го бараме со сетилата за перцепција она место од телото каде што се сконцентрирани сите моќи.

Сите сме способни за реални искрени чувства, кои траат, ние сме питоми, кротки, нежни суштества кои имаат извор на создавачки пориви и можат да изградат убав, пристоен, совршен дом, за себе и за своето семејство.

Без заборав и минато време Најголема љубов која ќе трае дури си жив.

Да ѝ ја открие сета своја љубов која не ја покажувал, осо­бено во нивната заедничка италијанска пролет, пред неа и по неа. – Животот, мила – продолжи Татко, во задоцнетиот одговор – е како облакот на небото кој мигум се распаѓа, исчезнува.