чевел (имн.) - не (чест.)

Му ги собувам чевлите, на умрен чевли не му требаат, си велам, и му ги отпетлувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас будалиот дури сега забележав дека чевлите не му се врзани.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- „Па твоите чевли не биле нови” - рече едно утро кога ми ги подаваше.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но чевлите не би биле верни ако, по долго талкање, не се вратат дома сами, како верни кучиња, и ако едно утро не ги дочекаат стопанинот пред сопствената врата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Бети: Аа, тука си, пиздо!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета (Повлекувајќи се наназад): ОК, Бети, сослушај ме прво!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во оној син фустан и со бела шапка. Само чевлите не ѝ ги видов.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)