мир (имн.) - во (предл.)

Меѓутоа другите, поуките, на кои козите им го изменија видливо животот на добро, им донесоа мир во куќите, од материјална страна, сакаа и од други причини да го видат татка ми со коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Всушност дваесетина години по нејзиното формирање, по Првата светска војна завршена со Версајскиот мир во Париз, странскиот капитал ги фиксираше симболите на моќта во новото време во новата држава Југославија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Што ветуваше, со такво вековно искуство, новото столетие на стариот континент? Конечен мир во Европа?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Луѓето во Париз, оние обичните, со кои тука се среќавав, беа окупирани од мислата дека ќе има мир во Виетнам...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во овој јануари во Париз, сепак, беше поинаку, се разбира, пораздвижено, зашто тука се биеше битката за мир во Виетнам, се разбира во тајните преговори крај зелената маса.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— „А, ха! Оваа работа не води кон мир во мојот мудурлук“, — си рече сам за себе и го викна јузбашијата кај него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Хилми си ја зеде грижата да ја исполни султановата наредба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бе, јас знаев оти вака ќе излезе, ама ете, се излагавме двајцата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Навикнат да слуша извештаи за побуни во целата своја огромна царевина, кои секогаш ги задушуваше во крв, султанот го повика својот одговорен службеник за Европејска Турција, Хилмипаша, и кратко му нареди: — За дваесет и четири часа сакам мир во твојот реон.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Перидот од 30 г.пне. до крајот на III век се карактеризира со подолг период на мир во Македонија кој повремено бил нарушуван од упадите на соседните племиња.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Зајакот се изгуби негде во толпата за да го најде својот мир во реонот на вецеата, каде што остави извесен прилог во вид на купче топчести и тврди фекалии, како потсвесна артификација на рогобатната уметничка случка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Остави ме на мир во својата куќа. Крши глава оттука!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Те молам: пушти ме во одајата на прокобата и јас ќе видам: ќе прочитам, ќе го растолкувам напишаното и мирот во тебе ќе се всели, и во твоето царство.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас молчев. Потем реков: „Се знае што треба маж да има за да има мир во куќата.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сѐ беше добро; јас го најдов својот душевен мир во циркусот, и мислев дека веќе ништо не може да ме измести.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И го освои, го плени сосема логотетот со лажната скромност и смерност своја, и стана мир во семејството наше, но мене пречувства црни ми ја кинеа душата, оти дотогаш не бев видел случај таков: рака што била десна сама да се постави на левата страна од телото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Долго време нема мир во тебе.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
И чудно ни беше што сето тоа наеднаш го снема и дека во нас завладеа некаков мир во кој се почувствувавме деца и почнавме да си играме како деца...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А сега излезе дека токму тој, со својата наивност, со својата тврдоглава верба во довчерашните непријатели наместо во долгогодишните пријатели, го наруши внатрешниот мир во земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Колку наивни му се чинеа неговите сопствени зборови од пред неколку години, кога во Вашингтон зборуваше дека ја обезбедиле комплетната стабилност и безбедност на Македонија, дека го намалиле стравот на граѓаните од каква било помисла дека политичарите со своите постапки можат да го нарушат внатрешниот мир во земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првиот пат кога слушна пукотници во далечината која беше доволно блиску до мирот во кој живееше и од кој спокојно можеше да филозофира за состојбата во земјата, се стресе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Унијата, творба на бојазливост творба чија визија е мир во светот кога човештвото погледне со отворени очи, ќе ги слушне желбите и ќе ги види, квалитетот и капацитетот што извира од хуманото човечко битие, зборови без резултати, тоа се празни фрази...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Јас и судбината, танчерка бездушна, со палци мирот во мене го откопува...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Веќе никој немаше мир во домот, дури и управата отворено ја покажуваше својата загриженост и голем страв.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Како боли Секоја минута живеам од магијата на твојата едноставност... секој миг се надевам дека ќе ме допре твојата мила рака.. ќе ме погали и ќе ми дари мир во душата...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Се плашеше песната да не излезе од куќата и да ги привлече задолжените соседи за мирот во нашиот реон.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше расчекорена над мене и секое нејзино движење ме накреваше и ме спушташе во блажен мир во кој се стопуваше крикот што и излегуваше од градите со облачиња топол здив.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се сеќавам на првата ноќ и на моите отворени очи кон благата летна светлина зад прозорците и на мирот во кој беше обвиткана оваа куќа во Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
До три пати се прекрстила и од бардето до три пати турила вода од Водокрст - за да има Божји благослов и мир во домата - па во котлето по ред клавала босилоче, гранче дреновина, здравче, јаглика, сушен цветец невенче и варзило, клавала, и како што е редот, шепотно благосилала клавајќи ги јајцата во котлето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Почина со мир во летото Господово 6377 од создавањето на светот, во месец февруари, во 14 ден и со животот и со верата им се придружи на сите свети оци и делата на подвизите на сите извршувајќи ги и самиот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Но во врнежливите месеци помеѓу Тенксгивинг и Президентс Деј доаѓа дождот, миејќи го сиот овој раскош и внесувајќи мир во срцето на емигрантот.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Потполн мир во попладневната тишина; само тропотот на копитата од коњите го нарушува тој мир.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Покај сѐ и тоа ќе ти помогне да се вратиш од мракот кон светлината, од немирот, кон мирот во душата; од сатаната кон бога, кон спасение; нема човек безгрешен, па дури и еден ден да живеел на земјата, зашто потекнуваме од грешните Адам и Ева, како што вели Јов, но ако се покае, господ му простува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Откако завладеал мир во тој дел од болницата прославениот командантот им рекол на лудите дека тој за себеси од поодамна знае оти е презреано јаболко.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Завладеа вистински мир во Зоолошката градина.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
И јас го познавам поразот зошто и јас еднаш загубив, нешто скапоцено, една душа која љубеше, едни раце кои милуваа, едни очи кои беа моите сонца, едно срце во кое бев јас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А вистинската љубов е ненадеен пламен, будење на душите, треперење на сетилата, носи спокој и мир во срцата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Топли очи кои ми донесоа радост во срцево и мир во душава.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Те сакам и знам дека ме сакаш и никогаш повеќе нема да бидеме сами.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога би требало да се определам за една од книгите од Твојата втора авторска фаза (ќе се согласиш ли неа да ја атрибуираме како белетристичка?), сигурна сум дека веднаш, безмалку рефлексно, без да се двоумам или да размислувам, навистина веднаш би ги избрала токму Татковите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сакаше да ѝ зборувам за генезата на албанско-македонскиот конфликт во Македонија како закана за мирот во земјата и во регионот, закана за албанско-македонскиот соживот во кој истрајуваше моето семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сакаше да го лоцира местото на конфликтот, последиците за мене, за семејството, за моите татковини.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вревата во големите градови речиси ме полудува. Прави панично да трчам по улиците барајќи го мирот во некое скриено ќоше за кое знаат само уличните кучиња, бездомниците и најочајните наркомани.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ние, како што знаете се боревме за демократија и мир во земјата, а најмногу против англо-американскиот империјализам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
БОРИС: Се стори. (Си тура себеси.) Тебе Матеја не те нудам, ти си домашен, лесно е со тебе. (Ја крева чаша.) За мир во светот. За американско-советската дружба. За радост и убајна.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Повторно мир во куќата и повторно ние двете сами.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)