Ветерот, удирајќи на карпите и дебелите борови дрвја, се крши од нив, му се одзема силата, ама новиот бран со уште поголема лутина и сила бие и зарикнува и фучи и стенка меѓу стеблата и високо над боровите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Индигнација, лутина и гнев скриени во сечилото преточени во охрабрувачки занес, злобна алузија за да го казнам просторот и времето околу себе, а претворам во ужас дел од сопствениот хабитус и свесно правам деперсонализација, обезличување на душата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Дел што никогаш повеќе нема да ја има истата форма и никогаш повеќе нема да го имам за себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
По неговото заминување, нејзе повторно ѝ се поврати главоболката, нервозата, несоницата и одново полнејќи се со јад и гнев, фрлаше искри од очите, крикаше како птица грабливка, се загалцнуваше на пола збор од лутина и сѐ повеќе го повраќаше поранешниот изглед и држење облекувајќи се во панталоните и чизмите, во елечето од кучешка кожа и плускајќи со камшикот и сѐ повеќе стануваше несреќна и зла.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Мене ми беше чудно дека беше уште рано, но за нив тоа веќе не беше рано, туку напротив, денот веќе тргнал да се троши, и тоа, во овој случај, со настроение на лутина и напрегнатост.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Значи, сакате да нѐ убиете... - рече полковникот Жино сиот избезумен од лутина и од стравот што го претрпе.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тие останаа суви како барут, ама запалени од лутина и бес, ѓоа крмаз и црвен пипер ги поросиле.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Брзо му помина лутината и сонливоста.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го криви лицето од лутина и бара помош од некаде, којзнае од каде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во лутина и бес, зашеметен и навреден, Зоки небаре добива крила и се стрчува кон него.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Од очите му искреше лутина и бес.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но многупати знае и да побесни од лутина и да вреска по мене: „Откорнатик! Антихрист!“ - замавнувајќи со стап и со коприва по нозете.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во него лутината и спокојот, бесот и добрината, чемерот и радоста, моќта и немоќта беа толку испреплетени, што тешко можеше сам да ги раздвои.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Малинка остана сама да си ја смири лутината и да размисли зошто девојчињата не сакаат да си играат со неа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Дејан немаше жал за ништо. Во лутината и татка си не си го познаваше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)