ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А во селото и околината луѓето не еднаш велеа: - Кога запева Фимка, сонцето некако појасно и потопло свети, појот нејзин ја грее душата, ја смирува лутината, аргатската мака ја олеснува, ги полни срцата со некакво таинствено блаженство и замајување, маѓепсува, скротува, смирува, зближува, воздигнува и возвишува, а чучулигите губат лет во висина и славеите замолкнуваат, слушаат и љубоморат...

- Мирувај! Сега ќе проверам дали е сѐ во ред. - ја смируваше Виктор додека го проверуваше секој дел каде што Ивона чувствуваше болка.

Пушти ја уште малку да аздисува, а тој што ќе ја земе нека му мисли како ќе ја смирува.

Сега Хера не одеше повеќе на лекар да ја лечи главоболката, како што тоа порано го правеше, пиејќи разни лекови кои во почетокот ѝ ја смируваа болката, а подоцна не. Ѝ правеа разни проверки на крвта, урината, шеќерот, ѝ ги испитуваа бубрезите, срцето, притисокот; ѝ советуваа да не се преморува во работата, повеќе да се одмара, да избегнува потиштеност и затворање во себе.

А се враќаш дома доцна вечер со засмрдена уста од испиените аперитиви, вкупно 7, и како Пипс ја смируваш за секунда.

Додека ја смируваше својата лутина, збивајќи го острото сечило во телото на Јурукот, некаква далечна, избледена слика, или одглас на некаков разговор, за миг му прелета низ главата.

Па ја смируваше пред да излезе, оставајќи ја грижата варилцето да го зготви што почеревишно - небаре како залог дека навистина ќе се врати.

Тој пропис му се допаѓаше зашто му даваше и нему можност да се правда и му ја смируваше совеста пред недоверливите погледи и замолкот на пријателите што таа политика не ја одобруваа, но во напливот на суровите времиња не се ни осмелуваа да ја коментираат.

Во тоа време некој Кандило Кучевишки, инаку познат и во Кукулино како човек што без болка може да крши речни камења со рака, се прогласил по еден сон за светец и со своите синови седуммина или осуммина, почнал да гради црква со своја лика на ѕидовите - тој прв ги подава рацете кон новородениот Исус во сина пештера и тој прв клечи на Исусовиот воскрес.

Кога им здодеало на синовите да кршат камен и уште повеќе да го слушаат татка си како шепоти со невидливи ангели и апостоли, отишле далеку и се прогласиле за арамии, да ја смируваат крвта со туѓа крв.

„Лесно ќе ја наредиме работава!“ - ја смируваше тетка Стана.

Таа потоа молчеше ден или два, а потоа одново бараше да оди дома. .

„Во ред. Ќе ве пуштиме. Само да заврши прошетката по парков, и ќе ве пуштиме.” И тоа ја смируваше Криста.

Во кујната влезе мајка ми сета пребледена. Ја смируваше возбудата во себе со сите сили.

Татко ми загадочно молчеше, трпеливо ја смируваше со благиот поглед на своите сини очи, од кои секогаш зрачеше надеж.

А зошто го избрале Езерцено а не рекана, е, татко ти мислеше оти само мирната вода ја смирува напнатоста.

Не сакаше да чепка по Татковиот немир. Тоа ја смируваше.

Дедо ја смируваше, велеше дека од книгите аир ќе видат, ама се согласуваше со баба дека нема да им биде лесно.

Во својот живот, Мајка си ја смируваше, си ја облагородуваше, си ја успокојуваше и ја урамнотежуваше својата голема душа низ еден постојан процес на лаицизација кој се остваруваше низ повеќе генерации, низ реминисценциите од верата на нејзините предци во новата вера, со бекташкиот екуменизам.