ја (зам.) - прибере (гл.)

Навистина, идат Евреи и во овој град како по сите градишта, но не во тој нивни празничен ден во кој што не работат, ами ја прибираат вересијата од своите многубројни муштерии.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оваа, пак, долу, во бавчите, ја прибира Мала Вода и влечејќи ја низ нивјето, во Торојца, од оваа страна на мостот на железничката линија, во непосредна близина на новата железничка станица, се влива во Алинска Река.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како Јован што беше мерактисан на Велика Бендерова, така и Тоше ја имаше „обесено пушката" кај Митра Мачкарова во Градешница, но тој немаше кураж да ја прибере Митра кај себе, бидејќи нејзиниот Трајко не сакаше да му служи под тие услови, под кои Митре Бендерот му служеше на Зована Сивев.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога стана разговорот за женење, Толета го пријаде јасникот и почна да ги реди во умот сите девојчиња од селото и да нагаѓа која ли сака да му ја наметне бегот за да може после, како своја робинка, да ја прибере на кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ајде да се чита малку, - рече другиот и ја прибра книгата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мајсторот, веќе покорен на судбината, ја испружува раката да го направи тој потез, но токму во моментот кога треба да ја фати фигурата, погледот му се слизнува на другата половина од таблата и тој нагло си ја прибира раката.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ја прибра левата, па десната нога. Се сврте и, коленичејќи, стана.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој живееше сам и реши полицајката да си ја прибере дома. „Неофицијално”, ми рече тогаш.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Ова, за наликувањето, не го реков со лоша намера туку бидејќи ти заблазнувам“, објасни како да се каеше Огнена и со насмевка на виновност побрза да си ја прибере раката од коленото на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За момент помислив дека се обидува да ги разлабави јазлите на заедливоста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Љубовта мора да си верува на себе си, или воопшто не постои - додаде таа откако престана да го гали лицето на Денко Самоников и си ја прибра раката во скутот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа Геро го доискапи бинлакот до последната капка вино и екипата одеднаш клапна околу изгаснатото огниште, околу кое немаше ни ковче од речните пастрмки, а плетената амбалажа од црковното или селското вино се тркалаше по удолницата како празна кошница пред некој да ја прибере за пазар.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Ќе ја чуваш затворена?“ „Мртва е. Ја прибрав за да ја фрлам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Мртва… Да ја фрлиш…,“ рече, па ги стави рацете на држачите од столот, како да сака да се поткрене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го слушам во дворот викањето по мајка ми остро и налутено: идиоти, не ѝ даваат спокојно ни облеката да ја прибере, што ќе ни треба таму.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Знаеш кога да си ја пуштиш а кога да си ја прибереш насмевката. Кога да си ја затнеш а кога да си ја одзатнеш муцката. Да знаеш само колку ти завидувам поради тоа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ајде, Рајно“, и велам јас, „изброј до три и сврти се кон мене. Погледни ме.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Онака како што бев клекнат пред старите што беа наседнати на гредата пред задругата, ја прибрав торбата со книгите и сиот станав уво.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)