ја (зам.) - помилува (гл.)

И таа ја помилувала неговата голема, опнеста наметка со грижлива завидливост.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја помилува по косите. собирам бакрени светулки в дланка, се сети.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Стана. Се доближи до Мајка. Ја помилува по косата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко стана, ја помилува, ја гушна. Татковиот поглед патуваше со реката, кон север, по патот на јагулите, за кој не сакаше да ѝ говори на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Помисли дека и без да сака дозволува необичниот дури и срамен оган од играта на Радуле и Стојна да ја зафати, поточно на посреден начин да ја помилува и неа?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Па ангелот ја облета тивко, ја помилува по црната долга коса, кришум, без таа да забележи...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)