ја (зам.) - покрива (гл.)

Нови, но скромни алишта од Стојанка ја покриваа нејзината става. Ама по убавината не паѓаше подолу од Бојана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Над нив стоеше една голема карпа, сета црна, неа снегот ја покриваше како бела, развласена шубара.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Убав персиски килим ја покриваше целата одаја.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вцрвенети облаци над планините. Полусветлина - распостелува шаренило, кое потемнува и потемнува, ја покрива ливадата, невидливо дотекува, се згустува, натежнува, ја обгрнува котлинката, во сивило ги втопува дрвјата и околината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така неискапена, непроменета, непреоблечена. Ја покривам со земјата и се чудам: кај отиде огнот нејзин, како остина толку. Ја закопувам Капинка, а се молам Ѕвездан да причека, да не умира денеска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)