ја (зам.) - наведне (гл.)

Даскалот Бино ја наведна главата. И додека по малку се надеваше да го поканат да си го земе старото место — даскаллакот, една вечер го најдоа во Село Манастир неколцина четници — поправо воени дезертери што ги бркаа со Јована — и го фрлија жив од една стена блиску до селото, во еден длабок процеп, од каде што ни орлите не можеа да го изнесат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Каде очи гледаат! - одговори полека Прокоп и ја наведна главата, не можејќи од срам да гледа повеќе во Аргира и во другите околу огинот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Мирко се сцрвенеа и засрамено ја наведна главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ја наведнав главата. Бев дете фатено со списание разголени фотографии, но на тие фотографии, беше моето сопствено тело, ишарано од пламењата и лепливо од јазиците на непознати дебели полицајци.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тој ја наведна главата и рече: „Знаеш што, Лудвик; мислам дека ќе мораш да се покориш на волјата на мнозинството.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Пак сум одличен, најдобар од сите... изусти Бошко и пак ја наведна главата над чинијата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тука Иле застана. Ја наведна главата. Очите му се насолзија.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
По тоа ја наведна главата ниско до книгите што беа пред него на маса и не ја крена веќе.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ја наведнав главата, нема што да препрашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како ќе погледнам во некого, така овој ќе ја наведне главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Млада е, не е право да се мачи ноќе. А ако веќе самата сака да се мажи - што тогаш?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе ја наведнеш главата и ќе ја послушаш. Поп си, занает ти е да благословуваш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Старецот уште повеќе ја наведна главата и си замисли.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кејтеновиот син не одговори веднаш, како фатен во стапица ја наведна главата, помолче. Се чу оти тивко, болно липа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Марко ја наведна главата и гледаше пред себе скаменето и загубено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)