ја (зам.) - мрси (гл.)

Во далечината на синиот хоризонт се отвораше големото закрвавено око на сонцето. Картагина тивко се будеше од својот митски сон.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- И уште ноќе, додека под нозете ти тече крак на Вардар а косата ти ја мрсат жалните врби?  - Уште подобро.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во небеската синевина поигруваа зраците на сонцето, а утринскиот ветерчок ја мрсеше косата на витките палми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)