ја (зам.) - минува (гл.)

Нема патник што не ќе застане над мостот што ја минува реката Ропотамо, која се влива во Црно Море под самиот Созопол.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ја минувала многупати границата и одела во Германија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Неверојатни беа нејзините прсти... како линии светлина врз секоја страница што ја минуваме... Би ги лижел... Би ги смукал...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во тие моменти најчесто мислата ја минуваше границата и запираше во светот на татковите и моите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мајка уште ми кажуваше дека во ноќта кога сме ја минувале со стариот семеен чун невидливата граница на самото Езеро, таа толку силно и длабоко се молела во себе што Бог сигурно одговорил на нашите молитви и ние спасоносно сме стигнале на другиот брег.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На петнаесет дена пред Митровден, народот што ја минуваше Жепа преку греди, малку погоре од градилиштето, забележа првпат дека од обете страни на реката, од темносиниот камен од шкрилци, се задава еден бел мазен ѕид од делкан камен, преплетен од сите страни со скелиња како со пајажина. Оттогаш секој ден растеше мостот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ѕидарите се разотидоа дома на зимување, а градителот ја минуваше зимата во својата колиба од која речиси никаде не излегуваше, а постојано беше свиткан над своите планови и пресметки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога пред пролетта почна да се топи мразот, секој момент загрижен, тој ги обиколуваше скелињата и насипите. Понекогаш и ноќе со гламна во рацете.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И точно сред лето работата беше завршена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во годините минати во Картагина, каде што Арафат имаше еден од своите домови, тој се провлекуваше како вистински фантом.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Никогаш не ја минуваше ноќта на едно место. Не спиеше повеќе од три- четири часа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Каталогот Ла Ринашенте ја минуваше среќно границата заедно со семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во миговите кога ја минував линијата на границата, меѓу двете држави, но кои делеа и ист народ, имав чувство дека, дефинитивно, останувам посиромашен за најголемата илузија со која Татко а, подоцна, и Мајка, живееја до нивното заминување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кај и да патувала, кај и да запирала, која граница и да ја минувала, секогаш ја чувствувала истата болка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Знам дека сите во семејството најчесто ја сонуваме границата, миговите кога спасоносно ја минувавме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние тогаш ни насоне не можевме да си претпоставиме дека ја минуваме границата која, како еден од најголемите балкански ѕидови-граници, ќе опстојува толку долго, како лузна на Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Овде само Севишниот можел да знае сѐ што се случувало, кога поединци и цели семејства ја минувале границата во времињата на војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На другата страна од границата го следеше според јазикот на соништата и кажувањата на емигрантите кои по цена на смрт ја минуваа границата, патот на својот брат Бубуш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Грижата за светите книги ѝ ја остави на Мајка, а таа на секого од тројцата синови им даде да носат по една света книга, кој Библијата, кој Куранот, кој Талмудот, верувајќи дека Бог ќе ги спаси кога ќе ја минуваат границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, тивко, кротко, со двете куферчиња, ја минуваше границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога бевме готови да заминеме, еден од браќата, кој одамна беше стапил во Пар­тијата, гласно ја предупреди Мајка: – Мамо, внимавај кога ќе ја минуваш границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ќе ја минува речиси напуштената граница, вардена од самата себе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од телеграмите- некролози, единствените пораки кои можеа нецензурирано да ја минуваат границата, Мајка можеше да ја состави трагичната историја на својот дел од семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зарем тоа не беа одбегнатите дестинации на татковото семејство кога ја минуваше границата?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Беше единствено сигурно дека јагулите низ реката сѐ уште слободно ја минуваа границата на нивниот долг пат до океанот и назад. Но, не за долго.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Само што не бев доволно умна за да си замислам како се чувствувавте додека ја минувавте полјанката со коприви!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И затоа му порачуваше на својот син да истрае крај границата, да не ја минува сѐ додека таа не ја загуби моќта.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Границата го загуби некогашното значење. Ја минуваа луѓето од обете страни како ништо да не се случило.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Како што со булуците ја минувавме реката, така возрасните што беа со пушки нѐ оставаа сами да продолжиме, а тие се враќаа некаде во осојското.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)