ја (зам.) - витка (гл.)

Ја витка цигарата, ама несигурно. Рацете му се тресат. Тутунот му игра на книжето, меѓу прстите и му се подистура.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И додека тој ја витка цигарата, се разлеа воздишка - ноќно мечтаење на полна месечина: Дојди ми Магде, твојто бело лице, твојата рамна снага само те Магде мори сонувам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)