нив (зам.) - ќе (чест.)

Тоа се кампинзи - приколки и други објекти, кои се движат на тркала а некаде меѓу нив ќе се сретнат и монтажни куќи но тие се поретки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Богатството најчесто е стекнато преку шиткање нива или куќа у западна Македонија или како наследство од своите лоповски родители, а воедно нив ќе ги препознаете и како најголеми патриоти во кафана удирајќи се во гради , а на дело речиси никаде ги нема.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Им кажав и на скопјаните, - рече Кирил. - Само, дали за нив ќе биде добар ручекот!?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со еден исклучок, имено дека и за нив ќе важи одредбата од законот која ја регулира платата по работник која претставува основица за пресметување на даноците и придонесите од плата (чл. 1, ЗИППРМ/93).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Мислата на едниот во тие моменти како да добиваше крилја и брзо долетуваше до умот на другиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
СЛИКА: ДЕДО МУ АВРАМ Ковчесто лице со испакнати јаболкца, изразито четвртаста вилица, поврзана со горната со еластични мускули, чиниш како отпосле да е додадена, така што при џваќањето му се спушта подолу од вообичаено, но тоа не се забележува од густата брада; забите прошарани со по некој златен заб, како што ги топел прстените и ги преселувал на нив; со нив прегризува сѐ што ќе му притреба: нокт, конец, или да отреши јазол; кога луѓето ќе му заблазнеа на златниот блесок на забите, ќе им речеше: „Кога по смртта ништо не ќе остане од мене, по нив ќе ме препознаете...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сигурно некој од нив ќе попушти во мачењето.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Особено кога токму со нив ќе зачекори во пределот на отсутноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа разбрале дека “грабнатите“ ученици не се наоѓаат во Солун, туку во планина и дека поблиску за нив ќе може да дознаат ако одат во Софија45.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Пелагија не беше преокупирана со нереален сон дека некогаш и таа може да има таков стан, знаеше дека во нив ќе дојдат бегалци кои навреме се откажале дека се од онаа Македонија што е зад Кајмакчалан па таа заедно со нејзината Пеличка и Мурџо ќе мораат да го напуштат подрумчето оти и тоа припаѓа на некој од овие станови што се завршуваат и со нејзината мака.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Секој од нив ќе почувствува како блескавите пердуви затреперуваат и бликаат, длабоко во коренот, обидувајќи се да се истргнат од нивните здробени рамени коски!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Врз што се заснива?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако ги читаме двете сцени како мигови на вистина, можеби во нив ќе најдеме ефект на екот од искуството (вистинско или замислено) на излегувањето од плакарот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А сепак, сите имаа разбирање за него и мислеа дека со нив ќе успее, секоја група, секоја тајфа, што го поведуваше да појде со нив, да се обиде уште еднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сотирчо има тажни очиња, само малку да се стиснат клепките и од нив ќе потечат солзи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Но бил сигурен во едно, дека "нивните заемни односи ќе бидат во сè поголема мера регулирани и дека проблемите што ќе се појават меѓу нив ќе бидат решавани во склоп на желбите на Москва".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Мислев во нив ќе го најдам клучот на она што не ми дава спокојство.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Книгите, пак, за настраните семејства кои се посебно осмислени за деца од основноучилишна возраст, како што се Хедер има две мами, Џени живее со Ерик и со Мартин или Со Танго сме си тројца, иако можат и тоа како да придонесат кон дестигматизирањето на хомосексуалноста и кон поголема општествена толеранција, сепак баш и не го уриваат хетеронормативниот монопол врз формите на изразување што ги има во главните популарни жанрови. ‌Во секој случај, главнотековните културни облици ги даваат единствените жанрови што ги знаат повеќето деца.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- А џуџињата, и нив ќе ми ги покажеш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некои од нив уште долго се вртат околу тврдината, по некој дури и ќе успее пак да се протне во градот, а други долго лутаат по беспаќата, по полињата, покрај реките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И тие истрчуваат, не знаејќи дека зад нив ќе се затворат градските порти а тие ќе останат отаде тврдината, не знаејќи дека тоа е начинот на кој градовите, на секои неколку години, ги изгонуваат лудите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А за крвниците рековме, времето и некои што им го имаат акот, тие нив ќе ги пресретнат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Особено фрапира фактот дека прашањето на Македонија се чини дека станало, да речеме за специјалистите, можност да се промисли тоталитетот на балканското прашање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во нив ќе бидат умножени времињата, судбините на луѓе и на народи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој чекорел во свечена осаменост на обред во кој се кадат со темјан слабушкавите за битка, всушност не ги подавал рацете кон копнежи туку со здив, со чело, со врелина во врвовите на прстите џбарал слободен простор по чии невидливи врвици можело да се стаса до златни бранови на 'ржено море а во нивната лелеавост да се живее и да се чека на доаѓањето на русалките и девојките; со нив ќе е и таа, Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Денес имаме во секоја зграда четири, шест телефони, или дури дваесет и повеќе... и во иднината на подеднаков начин, секаде каде што ќе бидеш, ќе постојат мали отвори и низ нив ќе влезеш внатре. u И тоа те поврзува со банката на податоци?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
КАТА: Да донесеше — ќе донесеше, не донесол и без нив ќе поминеме. Како досега и отсега.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Камилски, којшто во меѓусебниот договор беше задолжен да реферира за поимот курбан, откако го слушаше Татко како започна авторитетно да говори, веднаш се увери дека и за овој збор, како и за јаничарството, долго помеѓу нив ќе се кршат копја додека да се дојде до заеднички став.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Преку нив ќе се отворат сите јазли на дилемите за тоа какви се вистинските чувства.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За другите најавени нешта ер­вјуто со Бауман), ме­ди­ едноставно немаше место и дел од нив ќе се најдат во цински (интервјуто со Ле­ следниот број.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некој од селаните излезе напред и почна да им вели и да ги моли дека тука посигурен ни е спасот и дека во Долно Дупени, Љубојно и Брајчино си имаме роднини и кај нив ќе си останеме додека помине лошото и потоа ќе си се вратиме дома. – Не! – рекоа нашите партизани и ги вперија цевките кон нас.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И така во листата на Хадок ќе се најдат многу проклети зборови, најмногу од нив ќе бидат од светската мерценерија (мамелуците, зуавите, француските легионери и други мерценери во светот), како што ќе се случи и со поимот башибозук и со семантичките метаморфози што ќе ги доживее низ времињата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Врз нив ќе го истуриме мастилото!“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
И денес се лутам затоа што на шефот не му побарав отказ пред да бидам принуден да му го побарам; што неговите безвредни предмети не му ги фрлив пред нозе пред да бидам речиси принуден да му ги фрлам: зашто, еден ден мојата стопанка ми внесе во канцеларијата некој човек со мрачен поглед кој ми се претстави како продавач на лозови и изјави дека сум сопственик на сума од 50 000 германски марки ако сум тој и тој и ако имам некој си лоз.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во поглед на британскиот став за народноослободителните движења на балканските народи, експертите на Министерството за надворешни работи на Велика Британија во својата рекапитулација на британската политика кон нив ќе нагласат дека во периодот кога се појавиле овие движења, пред сè НОД во Југославија и движењето на отпорот во Грција предводено од ЕАМ, тие како Министерство постојано укажувале и барале да се обрнува посебно внимание на "нашите краткорочни и долгорочни интереси".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со нив, од нив и во нив ќе раснат мрак и страв.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Од друга страна треба да сме им благодарни на тие луѓе, затоа што без нив ќе немаше од каде да почнеме.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ти гарантирам дека за три месеци со нив ќе биде готово - па погледни која глупост уште сега направија од тоа...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Козарите слегуваат со козите во градовите. Со нив ќе преживеат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не беше шака, исклани беа царски луѓе, стопаните на Имотот, и никој не можеше да претпостави, при недостиг на вистински виновник, врз кого од нив ќе се истури гневот на султанот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Меѓу нив ќе се најде и Јусуф Вриони со семејството, за кого претходно ви пишував препорачувајќи ви ја книгата за него Избришани светови, подготвена од Ерик Фај.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Не знам, можеби да, а можеби не, ќе видиме – се правев важна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да се молчи, да не се засилува огнот со железо, да не се загризува неначнат леб, да не се оди по главни друмови, да не се гледа во ноќното небо, набаре непознати, како никогаш да не се виделе, како никогаш да не се допреле: сега сме два живи камена, некогаш само ветар меѓу нив ќе се провира и пишти...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Знаеме ние дека мајка ми и татко ми неизоставно ќе дојдат да нѐ бакнат пред спиење, заедно со нив ќе ја отпееме нашата „химна“ пред заспивање: „Ние сме мали дечиња, играме како мечиња“, и ќе се смееме потоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ако се остави собрано на купишта може да се разнесе од кучишта или едноставно од ветар, па зад нив ќе остане грда слика.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Црнецот има благи, детски насмеани очи; ако се бара, во нив ќе се најде љубов.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во второво, малку модифицирано, редактирано и дополнето издание на Црни овци се направени минимални промени, оние кои се наметнаа како неопходни и битни, а меѓу нив ќе ги истакнеме следниве: - Прво, антологијава прави мало скршнување кон посовремениот расказ (поради што, отпадна новелата на Џ.Бокачо);
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Помнам, старите кога ќе земеа да се напијат прво нив ќе ги наквасеа после грлото.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Гледав дали некој од нив ќе ги преполни торбите, но тоа никој не го стори.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Од друга страна, имајте на ум дека тоа не е безопасно, бидејќи претворањето на читателот во јунак на една книга му дава на писателот можност да го повреди, па дури и да го усмрти само во два реда.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека чекоревме покрај оградата со решетки кон излезот од Гнездо, Клара ми рече: „Да, некои од нас ќе ја имаат среќата да се вратат во нормалноста. Потребно е само време.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бебето ќе ѝ падне од рацете во реката и струјата ќе го преземе како Мојсеј.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зафркнато е само ако заврши нерешено – тогаш ќе мора на продолженија. 2. август 2011 Пчели и живот Луѓето многу различно реагираат кога околу нив ќе почне да брмчи пчела.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
А и да не дојде тоа време ќе останат слободни во гората, можеби и нив ќе ги растргнат ѕверови, сигурно волци, како козлето на Сеген.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ова би значело дека работниците нема да ги уживаат правата од Законот за работни односи (платен годишен одмор, платено боледување, синдикално организирање и сл.) туку за нив ќе важи Законот за облигациони односи.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Остави ги тие хартии, велам, и нив ќе ги изеде правта, сонцето не заоѓа на пладне!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе го пронајдам, размислуваше, и ќе го уништам, сите нив ќе ги уништам.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Помеѓу Татко и Камилски постоеше џентлменска толерантност кога во дебатата секој од нив ќе се најдеше во омиленото и сакано подрачје.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знај дека и твоите дела, кои ќе се читаат и толкуваат сѐ додека има луѓе, еден ден ќе умрат, а со нив ќе умре и твојата бесмртност, затоа што еден ден ќе умре и последниот човек.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
БОЖАНА: Де, Костадине, седни и ти со дружината, адет е... Од денес со нив ќе делиш и добро и лошо... Не чини да се делиш.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Мал број од нив ќе се спасат и ќе пребегаат во Алжир, под османски протекторат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кај нив ќе зоврие живот, тие ќе се насладуваат од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нив Бургиба ги сметаше за СВОИ синови. - Значи еден од нив ќе биде неговиот наследник.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кој Брезничанец за нив ќе им верува оти на два залака леб од дома дошле и не можеле колку барем да подвикнат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Повеќето деца растат во хетеросексуални средини, каде што се запознаваат со стандардните жанрови на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето – вклучително и со конвенциите на емоционалното изразување кои честопати се одразуваат и се репродуцираат во спонтаните пројави на чувствата на нивните родители.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е точно тоа дека имињата на Маргарита или Ана дојдоа подоцна или дека сега тоа е начин да ги разликувам во пишувањето, таквите нешта веднаш стануваат одлучени со самата игра, сакам да кажам дека одблесокот врз стаклото никако не можеше да се вика Ана, како што ни Маргарита не можеше да биде името на девојката што седеше наспроти мене не гледајќи ме, со погледот на црните очи загубен во тагата на тој интеррегнум каде што се чини како сите да ја консултираат зоната на визијата која не е онаа што нѐ опкружува, исклучувајќи ги децата кои гледаат право и сосредоточено сѐ до денот кога и нив ќе ги научат да се сместуваат по меѓупросторите, да гледаат а да не видат, со она пристојно незнаење својствено за секој близок привид, секој опиплив допир, при што секој е улежан во своето меурче, класифициран помеѓу загради, додека ја чува постојаноста и најмалите количества од свеж воздух помеѓу туѓите колена и лактови, затскривајќи се зад „Франс-соарот“ или џебните книги иако скоро секогаш е како сега со Ана, скоро секогаш се некои очи што се сместуваат во процепите од она што навистина може да се гледа, што се сместуваат на она неутрално и делумно тапо растојание што се протега од моето лице до лицето на човекот сосредоточен на својот „Фигаро“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Зошто ми е замрежен погледот кога под нив ќе се насмевне песокот?
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Никогаш нема да го спомнат паѓањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Првата од нив ќе биде вашето тајно, значи и лажно име, драги читатели, без разлика која ти била или кој ти бил и без разлика како инаку си се викала или си се викал.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
АНА: Ќе појдам, џанам, туку се премислив, зошто да викам од комшииве кога сега ќе дојдат жетварките и со некоја од нив ќе појдам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Можам и сам. Како секогаш. - Сам, со едно добиче, не можеш, рекол Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Да знаеја писателите понешто, нив ќе ги земеа на служба.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И мојот добар дедо почнувал да раскажува како чевлињата ќе бидат едни црни, светликави, со скобички по ѓоновите, со врвци што на крајот ќе имаат желевца за провирање во дупките но сепак најубавото на нив ќе биде тоа што таму каде што ќе се врзуваат ќе имаат нашарен преклоп.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А децата, велеа, аскерот ќе ги собери и ќе ги прати по острови, како на сургун и таму ќе ги учат мајките и татковците и браќата да си ги кодошат и дека од нив ќе направат најлоши зулумџии и кољачи кои од крв мајчина ќе се ситат и сестрите ќе си ги поганат, велеа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И овие да не ги донесеше и без нив ќе поминевме. Ти ни си сѐ.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не ја знаете ли пословицата: „Пушти си ја ногата колку што ти е чергата“, чергари парталави!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Како да им објаснам дека јас, и да не ги гледам по нив ќе пукам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Треба да знаеш дека и ти си смртен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Велеа дека се мали, нека почекаат малку, да пораснат вела некоја педа, та и нив ќе ги соберат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само што Анѓа не беше толку очајна како Сирма, зашто имаше три деца, та се надеваше белким некое од нив ќе најде живо ако се врати.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Беззаконието овде е нормална работа. Нормално е и што ѕидовите напукнуваат кога на нив ќе се потпре гол грб на жена.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Така, ќе му постела нови „куќни“ па потамо ќе гледаме, може на нив ќе му паднат кога ќе се делиме? — и ги фрли на рогузината новите покрови.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со мене ќе се Божјите клучеви, со нив ќе си отклучам“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Оти секогаш сум велел: словото една рака го сочинила, ама многу очи го читаат и сите тие очи различно го читаат истото, од рака сочинето клопче, оти по разни конци врват читателите кон средето, кон изворот на текстот, кон оној кој го сочинил и кој нив ќе ги голтне – пајакот отровен, сонце црно вжарено, создател и господар на вселена мала.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нешто во живнувањето на афектот што триумфира над општествената инхибиција укажува на еуфоријата што се крие во секое херојско одбивање да се живее лага.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со нив ќе си ја надополнат својата ништожна и ненадарена природа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Со светот во нив ќе мораме да го закопаме! помисли Пелагија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ПАНКО: Со тебе сотоњак човек не може човечки да зборува. Туку со нив ќе се расправам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Кога ќе бидете стари?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да го разгледаме примерот на калкулаторот, иако дизајнерите се слободни да го имплементираат делењето на било кој начин кој нив ќе им одговара, тоа што го направиле сѐ уште е делење.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Уште колку од нив ќе треба да ги заљубувам и после кратко време да ги оставам?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Оваа членарина одеше во синдикалната каса, која се користеше и за солидарна помош на вработените во оваа фабрика, кога некој од нив ќе се најдеше во одредена кризна ситуација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Јас нив ќе си ги слушам...“
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Изложбата ќе ја посетат околу 50 милиони луѓе, па сосем е сигурно дека големо мнозинство од нив ќе бидат обични посетители на кои сегашниве експонати не би можеле во нужната светлина да им ја доловат нашата земја.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во своите анализи тие сосема јасно му ставиле до знаење на политичкиот естаблишмент дека "поддршката на југословенските партизани можеше да ни ја даде најдобрата воена полза".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- Толку знаат, му велам да знаат повеќе и за нив ќе биде подобро. Тие не знаат што да сакаат, велам. Тие никого не сакаат, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледај и во нив ќе пронајдеш таква длабочина каква што нема ни во океаните!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Обајцата беа бели и знаеја дека еден од нив ќе мора да попушти а тоа не го сакаше ни едниот ни другиот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Британските аналитичари сметале дека за нив ќе биде корисно ако го "потпалат Балканот", бидејќи било сосема сигурно дека ако Франција биде поразена, „а Балканот сè уште неутрален...“, ќе исчезнат и последните изгледи тој да се приклучи на страната на Британците.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Татко во комплексното значење на касметот, како судбина, како фаталност, имајќи го на ум постојано својот ракопис за Историјата на Балканот низ падовите на империите, извлекуваше поука дека природна судбина на секоја цивилизација на Балканот била да се извиши, потоа да се распадне и на крајот да се разнесе во прав.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Главната емоционална нишка во овие сцени, според ваквото гледиште, не би претставувала претераност, туку искреност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но дури и во најапсурдните измислици на Frere-Jones можеме да го согледаме неговото мајсторство. Vitriol, кој почна со неговиот матурски проект, беше експеримент од кој произлезе фонт во обид да се пронајдат автоматски средства кои ќе создадат остро оштетени букви. Rietveld започна како игра врз салфети меѓу Frere-Jones и Chris Vermaas, кој од нив ќе нацрта посмешно „а”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
ЗАФИР: (На Костадина). Пијан е!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Дури и деца одгледувани од лезбејски или од машки геј-родители отпрвин се изложени, барем до некој степен, на главнотековните културни жанрови и стилови на изразување. ‌Фактот дека популарната култура денес редовно вклучува геј- и (значително поретко) лезбејски ликови во диегетскиот регистар на нивните приказни не го менува генеричкиот изглед на самите приказни (односно, не менува дали ќе бидат или нема да бидат комедии или мелодрами), ниту, пак, ги менува начините на чувствување што се кодификувани од традиционалните генерички конвенции и кои возрасните ги преземаат во своите содејства со другите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во себе ја оплакува црната мома Пелагија и си блазисува што навреме ги искуба своите момички од таму, ми ги исчува господ, си мисли, оти малечки, а тука преку ноќ нека пораснат ако треба и секоја од нив ќе си ја најде својата среќа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Можеби, берејќи ги маслинките, префаќајќи ги со прстите, помислуваа дека некоја од нив ќе дојде и до устата на нивните татковци што војуваа некаде во незнајни земји.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ќе започнеме со два подолги цитата, што според мислењето на авторот на овој спис, соодветно изразуваат и осветлуваат некои карактеристични моменти од живата, жешка и често конфликтна дебата за значењето и ефектите на популарната култура. а) “Замислете си тринаесетгодишно дете како седи во дневната соба на семејниот дом и додека пишува домашна работа по математика слуша со слушалки на ушите вокмен или гледа MTV.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето одвај се распознаваа. Девојки имаше крај секоја маса а ретко со нив ќе се забележеше по некој гостин, зашто овде забавата чини за една ноќ колку една скромна месча заработка.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Уште доби и еден суфикс „иќ" и се стори од Антонов на Антоновиќ, бидејќи Грците летото го напуштаја не само Витолишча ами цело Мариово И сега Србите ќе му плаќаат, ним ќе им служи и за нив ќе умре иако триесет години му плаќаше бугарскиот владика.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа ќе го држи бебето крстено Понекогаш или Лебед или Врба и кога возот ќе пролета покрај нив ќе мораат да се фрлат на челичните носачи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби, берејќи ги маслинките, префаќајќи ги со прстите, помислуваа дека некоја од нив ќе дојде и до устата на нивните татковци што војуваа некаде во незнајни земји.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
ПАНКО: (Пламнува и вика на Циганите.) Море нив ќе ги натерам во Вардар, поганци!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Или, гласовине, што не избираа ни час, ни време, дури ни патека само за да допрат до мене биле и нешто друго освен нашепнувања?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога од некои наши актери би се побарало да опишат еден од своите работни денови, мислам дека најголемиот број од нив ќе бидат толку далеку од описот на работниот ден на Јорн Ријгелс Вимпел колку што ќе бидат забодените лактови на актерот на шанкот од театарскиот бар од оние што се лижат по даските на сцената што живот значи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ѕин, ѕин, да можат да си ги најдат своите исфрлени коски, сигурно и со нив ќе ми ѕвечат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едната од нив ќе изврши удар на општината, другата на училиштето, а третата ќе го држи патот што води надолу кон џадето ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дали сум задоволна поради тоа? Не... Не... Можеби малку сум збунета. Поради чувството на сторена неправедност.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Набрзо уследил падот на Франција и на другите европски држави, а британските аналитичари биле сосема во право, имајќи го предвид воениот потенцијал на Велика Британија, дека имало "малку надеж оти сега некако ќе можеме да влијаеме на балканските услови".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Важно е да се наведе дека тој беше и член на Металскиот синдикат при ССМ, кадешто сите членови плаќаа месечна членарина во висина од 100 до 120 ден.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Татко остануваше доследен во својот наум добро да се исконтролира минатото на семејството, нашиот дел од балканската историја, за да ни биде подобро нам, на децата, и поуспешно да се соочиме со иднината, кога нив ќе ги нема.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Не зборувај глупости – грубо ѝ свикав, а си реков – среќа што само им го прочитав писмото, а да им имав раскажано за сето друго, кој со нив ќе излезеше на крај?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И му се закани на Богдана: ако и нив ги отруе, заедно со нив ќе лежи в гроб.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Нив ќе ги сретнеш само во приказните, но и во приказните речиси по правило на крајот остануваат изиграни.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Белки пијавиците ќе му ја намалат лошата крв, вели мајка, белки со нив ќе му поолесни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Извадок од делото на Клод Леви-Строс (Claude Lѐvi -Strauss), Раса и историја Margina #32-33 [1996] | okno.mk 91 ЗА СЛОБОДАТА А ко сите луѓе освен еден единствен човек би мислеле еднакво, не би имале сите заедно повеќе право да го стишат, отколку што би имал тој самиот - ако располага со доволна моќ - да ги стиши нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И нив ќе ги пратиме на бањи, на специјални хормонални пореметувања. Да заличат на нас.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ако беа се согласиле да му се покорат на кадијата, тие немаше да бидат бегови, бидејќи кадијата и без нив ќе си ја свршеше работата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Што ме запираше да го сторам тоа? Дали сознанието дека многу од тие случувања само ме допреле и одминале а за нив ќе дознаев откако ќе беа прогласени за недоразјаснети тајни? Или не ќе да беше така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бараше од раководството од секое село да им праќа луѓе за караули — стража — каде што денува и кога почна да ги собира сите црквени пари под изговор дека со нив ќе купува пушки, кај селаните изгуби секаква симпатија и доверба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не оти во нив ќе останат вечно! Некои, бога ми и останаа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Притоа, ова е битно да го спомнам, никогаш не се откажав од овој експеримент иако негде во свеста, но многу длабоко, ме подјадуваше сомнението дека вистинската средба се уште се нема случено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Париските комунисти, макар што меѓу нив имаше и од ултралевото сталинистичко крило, веруваа дека со нив ќе се солидаризираат југословенските комунисти, меѓу кои имаше голем број шпански антифашистички борци на врвни позиции и тие ќе придонесат да биде ослободен нивниот соборец од шпанските боишта.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го молев, сѐ до оној ден кога ми кажа дека кај нив ќе се всели Мина, сестрата на неговата сопруга.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А Клара еднаш му рече: “Ние лудите зборуваме безброј глупости, безброј без ред поврзани неважности, и меѓу сите нив ќе ставиме и некои од за нас најважните нешта, и гледаме дали другите ќе ја забележат разликата.” .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- А и двоколките не ви чинат. Ѕидовите на нив ќе пречат да се товарат и да се истовараат камењата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Инаку зошто едниот од нив ќе го прашуваше за неговиот однос со другарката Маре?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но сѐ што реков јас во нив ќе си остане без добар фундамент ако не се разгледаат некои теориски прашања, од чие правилно поставување ќе зависи успехот во нашето општо работење во полза на нашата татковина и нашиот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Зар со нив ќе одиме во социјализмот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не велам сите, но некои од нив ќе ја имаат среќата да се вратат во нормалноста.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На Вилка ѝ навеза ли ново кошулче? — ја праша Доста Бојана со која никаде не се делеше, та дури и на Велја сабота навалија двете еден котел, да приперат нешто ситно од децата и да набелат некоја нова нивна кошула, оти утре треба да се излезе на сретсело, а дал господ, тие двете се „брези магарици" и сите витолишки во нив ќе гледаат, а особено нивните деца: како се облечени и наружани.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако е мислењето приватна сопственост, што има вредност само за сопственикот, и него би го оштетиле само лично со тоа што би го лишиле од задоволството што му го нуди, би било важно дали со тоа сме сториле вина само на грст луѓе или на многумина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секој од нив ќе го остави екот од својот лет, звук што со ветриштата ќе го заобиколи светот и ќе им говори повторно во некои други времиња на синовите од синовите на нивните синови, заспани, а сепак вслушани кон немирното полноќно небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Овој пат како да ја послуша мајка Перса оти кога тој појде зад нив таа се сврте и му проговори Ти чувај ја куќата, а јас нив ќе ги чувам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А во моментите кога едната од нив ќе се обидеше божем да ме одбрани од некоја невкусна шега, другата ќе се послужеше со нова досетка!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Годините минуваа, а јас чувствував дека не сум со себе; кога станував наутро, еден дел од мене остануваше да лежи на креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Единствено употребливи беа предметите што ги произведуваа работниците без да знае шефот, тогаш кога се знаеше дека ќе отсуствува неколку дни: столчиња за нозе или украсени сандачиња, сигурни и едноставни; дури и правнуците ќе јаваат на нив или во нив ќе ги чуваат своите дреболии; корисни сталажи за облека на кои ќе стојат кошулите на многу генерации.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Многу од нив ќе останат заточени во небесните дворови, во килерот на вечниот молк.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така протегајќи се по нив ќе ги размрдав гранките па сочните жолти сливи паѓаа врз земјата со тапи удари.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ноќ, воловите жеволеле во туѓа стаја туѓо сено, стопаните фаќале бессилно суштество што до вчера се наоѓало под заштита на светените манастирски ѕидови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден од нив ќе му рече: Па вие сте син на нашиот народ!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Навистина, за десет или петнаесет години “virtual reality” апаратите и опремата за обезбедување информациски модули за нив ќе бидат главната работа на информациските компании.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа вечер салата беше преполна со луѓе кои по ништо не одаваа дека дошле овде да уживаат, на своевиден начин, во она што пред нив ќе се прикаже на театарската сцена.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По нив ќе те догледа лисицата, всемог гробар.“ „Сепак ќе те заколам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Отстапувањето на делот на Македонија во рамките на Бугарија и ставот на италијанските комунисти за Истра и Трст тој го сметал како непобитна "илустрација на дејствувањето на овој 'Паџ Совиетица'".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А дали е ден или ноќ, познаваш по редоследот на тепањето: секој ден тепање, систематично, како по учебник, од дланките како во основно училиште со дренова прачка ама и со корнење на ноктите до табаните за кои никогаш не си помислувал дека преку нив ќе почуствуваш нешто освен умора, а не пак да ти се одлепува дебелата кожа како износен опинок.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие беа свесни дека во нив ќе гледаат донкихотовци кои водат лажни битки, без да сакаат да ги разберат, а најмалку да ја прифатат нивната мисија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ако ме одбиеш, бак бурда - апсаната ми е полна со околу триста ѓаури: кој не платил данок, кој е робен, кој е против Мухамеда, кој колнел Турци - е па, речеш ли жне' и не ме послушаш, сите нив ќе ги пратам да веслаат на корабите, а уште толку невини кавури ќе испратам на ангарија во Мала Азија, а во нивните куќи ќе населам Турци Анадолци!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Подобро е што тајната си ја чувам само за себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дали ја планирав одмаздата? Се сеќавам дека на ова прашање, барем досега, повеќепати имам одговорено потврдно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И веднаш, не испуштајќи го чадот од душникот (сеедно со секој збор модринкавата танка магла бликаше од неговата уста со усни без грч и видливи промени за да се процени внатрешната состојба), продолжуваше бавно, со ѕвонлив, младешки глас; не е преисправен во столот а грбот муе ерамен во неговата предолга неподвижност на рамениците можеш да му ставиш полни чинии без страв дека течноста од нив ќе се истури.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Моите познаници расправаа за тоа кому од нив ќе му припадне мојот стан. 79.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Зар со нив ќе живеете и ќе работите во градот?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И без тоа, предност при влегувањето имаат пропусниците со позлатена лента преку средината; по нив ќе дојдат на ред господата со зелени покани, а вие спаѓате во таканаречената трета група.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За да има одбраната каква и да е смисла, имено, мора да се запознаеме со обвинението. Значи критика.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас би сакала да ви го препорачам читањето на книgите на Луан Старова зашто во нив ќе го откриеме она што ниту еден од медиумите кои секојдневно н информираат не ќе може никогаш тоа да ни го раскаже.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Или поточно моите татковци. (Се разбира кога некој од нив ќе се измолкнеше од темнината на размислите и ќе ми пријдеше)...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од нив ќе се види оти политичкото недоносче – Бугарија не е во состојба да ги заштитува не само нашите, но и неговите интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Присилните психијатриско- полициски средби, како дел од превентивното роднинско воспитување, во редовна законска постапка, би ми предизвикале дури и конечно олеснување, затоа што за нив ќе постоеше вистинска причина...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ќе зинат провалии и во нив ќе потонат злите сили. Ќе успееме ли...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Некои од нив ќе заскитаа, па други козари ќе му ги донесеа, а Чанга, во знак на благодарност, им читаше нови работи за козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога со модар подлив, сокриен со темни очила, поминуваш покрај нив ќе слушнеш само:„Сирота“ и „ Како го трпи?“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со ова, практично се допушти, пред сѐ од страна на државните органи, морално недопустливо, да се утврдуваат паузи при работа со странки, што е редок компаративен случај – бидејќи не е целисходно вработените во државната администрација да одат на пауза „сите заедно“, туку така што барем еден од нив ќе остане да работи на шалтер или во отворена канцеларија за прием на граѓани, а своето право на пауза ќе го оствари порано или, пак, подоцна од другите свои колеги; б) симптоматично е тоа што со новиот ЗРО (2005) се избриша експлицитната превентивна одредба, којашто предвидуваше дека работникот не може да се откаже од правото на платен дневен, неделен и годишен одмор, ниту тоа право може да му се ускрати (чл. 51, ЗРО/03 – Пречистен текст).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Гледај ме добро!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И агите ги зедоа едниот сирењето, другиот маста со услов да им ги однесе дома. A Трајко токму тоа и го сакаше. да наѕирне во некоја турска куќа. My се чинеше дека во секоја од нив ќе ја најде Анѓа или нешто ќе разбере за неа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но, да знаеш, ова е навистина добро, сега толку ќе се искомерцијализираат дрогите, што веднаш ќе излезат од фазон.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Да ми е подобро пиењето без нив или ќе излезам или нив ќе ги истерам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Место нив ќе дојде нова смена, во рудников момчаци ќе венат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Од оваа разноликост (што на секој поединец му определува соодветни задачи) можеме да бараме само тоа да се оствари во такви облици што секоја од нив ќе придонесе кон најголемата благородност на другите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На нив ќе се навратиме во продолжение.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Многу ти беа благодарни и често те посетуваа и кога требаше и кога не требаше, зашто знаеја дека ти за нив ќе најдеш време. 6.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Биле мали, уште пред година-две. Ги мразам повеќе од сите. Прво нив ќе ги убиеме.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ПОЦКО: Аман, коџабаши, не лути се на нас, ништо не сме криви, жими вера!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Нив ќе ги сретнете во оној неугледен Регистар на забранети списи , ме упати тој.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Вил и Грејс и понатаму си е ситуациска комедија; La Cage aux Folles и Кирија и понатаму си се бродвејски мјузикли; Сѐ за мајка ми и Лошо образование и понатаму си се мелодрами – и, било како било, тешко дека некоја од нив ќе биде дел од образованието во раното детство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повремено некој од нив ќе свикаше: „Леле, еве ја!“ за веднаш потоа да го згрчи лицето и да рече: „Отиде!“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Иста е ситуацијата во овој расказ на Ренџов: „Оттука кај што стоиме, од под стопала, под земји ако тргнеш, од другата страна под табани нив ќе им испаднеш.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од десет овци едната да е готова за четата кога ќе допадне во нивниот реон; сиромасите беа терани на стража во работните летни денови, кога можеа да заработат по некој и друг кутел житце, а потоа дојде и индивидуалното оданочување, според силите, пак да се купуваат пушки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Една од нив ќе му ги испие дробовите на белецот и ќе ја однесе со себе гривата да го предизвикува ветрот што дотогаш се одбивал од нејзиниот масив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Мораме да ја отфрлиме идејата за план за излекување на психотичните личности – можеби засекогаш, а можеби само привремено, додека не пронајдеме некој подобро прилагоден пат.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)