ме (зам.) - зафати (гл.)

Ме зафати само мене и ме зафати наполно.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ноќта беше единствена утеха.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Веќе ме зафати уморот од повеќето бурни ноќи, топлото летно сонце и шесте часа што ги поминував работно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во оваа смрдлива дупка ме зафаќаат соништа за животот на слободните луѓе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Додека влегуваше во собата беше како оние сосема нечујни облаци што залажуваат дека ништо не кријат, ништо не носат, но кога наближи и се истури на мене престорувајќи се речен брзак, и кога потоа ме зафати во врелата матица, богами го загубив здивот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Такви убавини не ни се случуваат секој ден, батка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се сеќавам дека исто така гледав во синото небо додека фотографот се обидуваше да го убеди да ја облече лудачката кошула што му ја беше донел.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лани отидов во Лос Ангелес да го интервјуирам Тимоти Лири за националниот весник.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А потоа запали луле, шмукаше од него, дуваше, па ме зафати со крстени и исплеткани прашања: „Татко ти, Калчо, ми рече дека летоците што ги најдовме кај вас, не биле негови, туку - твои точно ли е тоа?“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тишина... да речам - дури штама во станот... се слуша само рамномерното чукање на ѕидниот часовник.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ме зафати пријатна свежина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Сам отворам - сам затворам... си промрморев, при што не се чувствував ни малкуцка славно, туку со нога ја турнав вратата, сама да се затвори.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И тогаш се сетив на Уља, јатрва ми. Ме зафати Стојна и, Уља ја изумив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)