обиде (гл.) - да (сврз.)

Легна повторно во креветот и се обиде да се прибере.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога погледна на таа страна го виде поднаредникот како лежи врз раката со која се обиде да го извлече своето оружје.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Од неговиот збиен коментар проговорува специфичната еснафска солидарност: макар што не ги одобрува, тој настојува да ги разбере оние литерарни проповедници на епскиот дискурс кои, како залутан пустиник, ја преспале симболичката бура, па безнадежно се обидуваат да ја воскреснат оддуваната референцијалност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се обидов да го убедам, колку што можев молезливо и благо, но тој стануваше нестрплив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се обиде да ѝ објасни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еднаш или двапати се обидов да му речам дека можеби ѕидот не е неопходен, дека нема од што да се пази, кога околу куќата и така нема никој.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се исправив од миндерот возбуден и збунет и се обидов да застанам на болната нога.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој се обиде да се сврти, но ја загуби врската со настанот...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Гледај, Рози, сфати. Домаќин... он...,“ старецот се обиде да најде соодветен англиски збор за Домаќин, но англискиот збор домаќин, кој беше најсоодветен не постоеше во неговиот вокабулар.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не се обиде да ја бакне, ниту пак разговараа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На Велвет им беа потребни појачала, па повикавме неколку продавници и се обидовме да ги набавиме бесплатно, но сѐ што успеавме да добиеме беше скромен попуст ако платиме во готово.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Љупчо вовлече чад, потоа полека пувкаше гледајќи нѐ подзамижано.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Затвори ја затвори ја но ние сепак ќе влеземе.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И пак Татарот се обидел да го повлече кон коритото од делкан бигор. Еднаш и двапати.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го фати ветерот што беше на минување, го заплетка во своите гранки со ретки лисја и се обиде да зашуми некоја дамна заборавена песна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
-Најсетне и Иван самиот сфати дека згрешил. Ми рече дека непотребно избрзал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во ноздрите ми се стврднуваше врел воздух.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се обидов да погодувам кој е од каде. За Романката веднаш погодив.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сонцето изгреваше. – Сега ми е мене ред да јавам, – реков јас. Братучед ми Мурад слезе од коњот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа ноќ не ја преспав мирно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обиде да истисне малку сеќавање од детството што би му кажало дали Лондон отсекогаш бил токму ваков.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Откако стана, се зами и испуши една цигара, одеднаш сфати дека нема што да прави и му стана здодевно, а не можеше ни да помисли да се врати в постела да прелегне и да се обиде да презаспие.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ти зборуваш апстрактно, а работата е премногу конкретна,” се обиде да му објасни Андон, давајќи му знак на келнерот да донесе уште едно бокалче со вино.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Навистина малку го релаксираат додека плива и додека неговото стежнато тело лебди над плочите од дното на базенот, додека тромаво се лизга над имињата, судбините и сенките на покојниците, обидувајќи се да не гледа во нивните симболи, во знаците неизбришливо издлабени врз стариот мермер на дното, што како за инает, водата ги мие, ги увеличува како под лупа, ги прави појасни и поблиски, скоро тутнувајќи му ги пред стегнатите очи и чело на покајаниот делегат на Комесаријатот за еврејски прашања, кој пливајќи се обидува да ја намали напнатоста што ја чувствува низ целото тело и да го одложи надоаѓањето на нервниот слом.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Главата на тој крмнак како да чадела низ крвавите ноздри и како да се потргала од живата безобличност на сенките; забите во зинатата уста биле потемни од танките усни - и мртви се заканувале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога ги сонувам од морето протерани без замена за изгубеното избезумени од промената и предвреме пресувани фосили кога го читам внимателно нивниот ритмичен скелет тој совршен сонет за патиштата сами од себе што се делат и нѐ делат кога се обидуваат да ми објаснат што му претходело на сонот се загледуваат долго во себеси таму кајшто сѐ е јасно од шкргите им потекува крв основната боја на Земјата да не ја издадат тајната на молчењето да изгубат волја да се вратат во својата природна состојба да ја изменат претставата за светот но и за себе затоа што сѐ природно е некогашно во мене прагот на чувствителноста отстапува под скерлетниот пламен на она кое требало да се изговори а согорело под папокот афазијата на говорот станува сеопфатна а мртвата тишина, или со други зборови смртта, на дофат.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Мислеше дека ме опива првото доброутро на пролетта во таа крастава година да лежам со тил на камен и без трепкање да го гледам движењето на орлите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ова го велиш веројатно од завист!“, се обидов да му се спротивставам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Многу понизно се обидов да одговорам на желбата на Вашето Величество.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Бошко почна да го полни своето луле и се обиде да се пошегува: - Го криеш ли уште тутунот?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Зошто би можело да биде морето против вас? - се обидов да му дадам нов тек на разговорот по неизбежниот инцидент.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Немилиот настан, кој спротивно на законот никаде официјално не беше евидентиран, ниту пријавен од страна на работодавачот, се случи кога, и покрај очигледниот дефект на машината и потребата од негово отстранување (отпушување на цревото за нанесување малтер) – а за да не се губи еден ден како би се отстранил дефектот на професионален и безбеден начин, сопственикот на фирмата нареди веднаш да се отстрани дефектот и да се продолжи со работа „на негова одговорност“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Знам, си одел со камили. На тој пат си се обидел да приколеш во некој ан патник, чинам призренски латин.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од тој ден уште повеќе се немтуросал, се замислил, и тој како и Селџик-бег бил смирен објаснувач на Коранот: Алах нѐ создал сите, само тој може да нѐ успокои.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но сега ќе се обидеме да согледаме еден друг аспект од неговото дело.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Животот, само ако човек погледне околу себе, нема никаква сличност не само со лагите што се истураат од телекраните, туку дури ни со идеалите што Партијата се обидува да ги постигне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Не е в ред така да се гледа на овој проблем.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неколку моменти останав во креветот мртов ладен, се правев и зачуден, а потоа се обидов да си поиграм недоветен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се обиде да се сети кога првпат чул да се споменува Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога се обиде да ја крене главата неочекувана остра болка му ја повлече назад на перницата, каде што остана да се одмора со чувство на тапост и тежина, со придушени удари во слепоочниците, а челичен обрач му го притискаше челото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А што се случило ноќта: качакот Зенула се обидел да влезе во куќата со својата тајфа и да пљачкосува. Во пукањето Маруш го погодил некого.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Мамо, мамо, дај смири се, - се обиде да рече нешто братучед ми, но тоа имаше обратен ефект.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Зборував за самопочитта - се обиде да објасни Денко Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бидејќи имав многу податоци, а меѓу нив и многу разновидни известувања, се обидов да направам некој среден систем.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Употребата на пушката не е ништо друго туку само - што? – неочекувано падна прашањето и никој дури не се обиде да одговори.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Еднаш, уште пред години, крв беше паднала за таа иста вода“, рече тој колку што е можно поговорнички, „кога сопотскиот старешина, со помош на луѓе од Реснанскиот сарај, за рушвет, се обидел да ги сврти изворите кон нивниот синор. Тогаш, а камоли сега!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Ехе! – се насмеа белиот патник пред ококорените неизмиени сиромаси – иако не верувам дека сум токму тој што си го замислувате, ќе се обидам да ви донесам троа радост и среќа, особено на вашиве дечиња!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Би сакал сега да ѝ кажам колку е глупаво нејзиното суеверие, но таа умре истата вечер кога безуспешно се обидов да го скршам огледалото.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Некој со топук се обидел да го здроби недоречениот стих на Мевлана. Попусто до проклетство. Забите уште повеќе се разголеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Денес повлекувам тенка линија во животот.. ќе се движам по неа.. како акробат кој се обидува да држи рамнотежа...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ги имам играно повеќепати! Затоа се обидов да дообјаснам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На вратата, Филозофот ми ја подаде мене свеќата (значеше тоа дека го беше забележал ситниот гест со кој Лествичникот одби да му ја носи светлината при влезот), и потем се обиде да заклучи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не ја слушав. Сѐ уште стоев отпростум на средината од собата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имено, Валери Соланис, чие сценарио наречено S.C.U.M. Manifesto Ворхол одбил да го филмува, се обидела да го убие, сметајќи дека нејзиното сценарио заслужува да биде снимено.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Секој ден треба да се обидеме да ги инспирираме другите, можеби не сме совршени, но во сите од нас постои светлина, харизма, шарм, глас кој ги инспирира другите околу нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За момент помислив дека се обидува да ги разлабави јазлите на заедливоста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сето тоа ќе му се случи зашто на своите сонародници ќе се обиде да им даде на знаење дека ги замениле трите верувања (католичкото, православното и муслиманското), својствени на албанскиот народ, со сталинистичкиот марксизам, кој ќе завладее како нова религија бришејќи ги другите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Навистина, нејзините постеа, ама таа си поткраднуваше од сиренцето кога го видуваше да не фатило „живина“ и си ги лизнуваше прстите да обиде да не е изветреано солилото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Му се молиме на бога што побргу да се случи тоа. Само му се молите на бога, се обиде да ги праша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но не ја прифатив како добронамерна оградата со која се обиде да ми предочи дека не било се едно кога таков малер ќе се случел во куќата на обичниот човек за разлика од генералот или високиот раководител.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се сопнал а можеби и сакал така да се случи, не знаел (најпосле тој трик можел да го научи во лесновската шума од неуморниот заведувач Арсо Арнаутче), паднал повлекувајќи ја и девојката со себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стерлинг го знае нејзиниот брат кој има појачало и тој ни рече дека може да го земеме тоа појачало само ако ја земеме неговата сестра да ни свири тапани”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сандо од обезбедувањето ми рече дека обвинетиот двапати се обидел да ѝ се приближи на Јана, дури и да стапи со неа во контакт.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бојан се обиде да дофати едно, но тоа, иако мало, вешто се шмугна меѓу овците, така што момчето остана со празни раце и неисполнета желба.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се обиде да стане, во својот смрзнат страв да му се спротиви со извик, но во неговото грло крикот само кркореше; ни одблизу не потсетуваше на едно липање оставено еднаш во една тешка ’ржана зрелост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сакала да ја оставам во тревата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Жената се обиде да му ги прегрне колениците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Погледни го пријателон, покажал со очи Онисифор Проказник кон постариот тревар. - Поцрнува. Или се лажам, а?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ѓорѓија молкум седнуваше да јаде на правоаголната маса, покриена со омразениот чаршаф кој старицата го обожаваше, чуван со години; таа седнуваше спроти него, го галеше чаршафот со едната рака, како да го чисти од невидливи трошки, го набљудуваше син ѝ и му забележуваше: - Зошто не јадеш од црниот леб?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш младичот се обиде да запали бомба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Времето нѐ посипува секој час со својата прав и тоа е единствената вистина што ја признавам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како и сѐ друго – и зборот твој во мене се раѓаше И како се обидов да го изговорам твоето име Така гласот ми се скамени на усните.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
„Навистина немам увид во вашиот случај” се обидов да го избегнам директниот одговор.“
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А кога стјуардесата се обиде да ја врзе и неа, Марија почна да се брани, да писка.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
За еден чешит-некое претпријатие на нашата Социјалистичка Република Македонија се обиде да му парира на Краш Експрес.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
„Зошто крилјата ти се спуштени и испрашени, фрлени на подот?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дека сепак се повел по своите инстинкти.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Прво, морав да се обидам да се контролирам при испуштањето гасови поради тоа што не сакав да ги разбудам роднините и да ги потсетам сите дека им се оди во тоалет, а уште помалку сакав да ги слушам скоро нечујните чекори на тетка ми како патролираат пред вратата и чекаат да влезат внатре за да ги исчистат моите гомненици од нејзината шолја.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
(Таа, на пр., еднаш влезе во самопослуга, зема извесен број работи, се обиде да излезе со нив без да плати, беше запрена, и кога ѝ беше наброено сѐ што украла, ја врати секоја наброена работа, излезе, помина од другата страна на улицата, седна на тротоарот и изеде полна тегла путер од кикирики што помина покрај помошникот во самопослугата).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како капка вода да се обиде да пробие од кожата под стаклото на окалките, за да не најде отворена пора и да се разлее полека кон темниот печат на едната страна на врелото лице.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Госпоѓа Мариела знаеше дека упорноста не може да има ефект кај полицајката, дека токму упорноста кај неа го зголемува степенот на недоверливост, па затоа се обиде да ѝ ја предочи занимливата страна на приказната: дека монахињата делувала особено инспиративно за сликарот и дека резултатот бил видлив во креативната содржина на сликите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се обиде да прави посложени вежби и беше вчудовиден и понижен кога утврди што сѐ не е во состојба да направи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Пролет е“, се обиде да ми објасни. „Ќе ни се вратат штрковите во големи јата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во кусите периоди во кои едни војски доаѓаа а другите си одеа од неговиот град, се обиде да ги среди нерасчистените сметки, особено оние што се однесуваа на обврските кон Организацијата, по чија што задача токму пред војните се врати од планината во родниот Штип.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се обидува да прочита некои дамни врежани букви, обрастени со зелена мов и нечитливи.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тоа сите го почувствуваа и одеднаш се обидоа да го прекинат овој разговор.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А Трајчеица како одвај да го чекаше тој момент и тој негов поглед, влета во неговото молчење со својата приказна иако јас пред тоа се обидов да го скршнам разговорот на друга страна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Некој ќе се обиде да каже нешто и малку од јадењето ќе му испадне од устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Беше очигледно дека се запрепасти од тоа што го слушна од Ема: „Со нејзина помош вие се обидовте да допрете до мојата приватност.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Китан се обиде да ги спречи да употребува екслозив, но не успеа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Реков: - Сигурно и самите заклучивте дека во оваа игра што ја практикував повеќепати (а може да речам и често) секогаш соучесник ми беше татко ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На неколку пати се обидоа да го подземат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Ќе се обидам да обезбедам кола - рече Елена. - Еден од колегите скоро купи, па таман малку да ја развози.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Можеби затоа почесто, подсвесно, само си зборуваме за промените без да се обидеме да донесеме вистинска одлука со која смело би им дале одговор на нашите поставувани прашања.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Знаеш, со години со Саво се обидуваат да имаат деца.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И тоа е таа, паштерката, која тогаш, во 1859, кога е датиран исечокот на весникот, се обидел да ја соблазни, а не прислужничка, како што стои таму.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Глувченцето залазе исплашено по клупата, задушка ѓаволесто со носето по трошките и се обиде да рипне преку работ на клупата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се обиде да се извади со мене. - Брат ми е. Спие на улица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не сум сигурен која беше причината, но таа беше многу несреќна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство од дискусии за деструкцијата во општеството.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да се обидеме да ја дешифрираме во светлината на тој настан: act (чин) може да биде заменет со зборот песна, на истиот начин на кој Гете во „Фауст“ збор го замени со чин; во библиската реченица „во почетокот беше збор“ (песна); во почетокот беше чин; red (црвено) е замена за хомонимот read (читање); ter or треба да се прочита како тенор; epergne може да стои наместо epargne (фр. да се сочува).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- „Ако во овој свет се ви изгледа погрешно, дали сте се обиделе да му дадете вредност на животот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тие извикуваа навреди кон чуварите, даваа жесток отпор кога им ги одземаа личните работи, пишуваа безобразни зборови по подот, јадеа прокриумчарена храна што ја вадеа од некои мистериозни скришни места во нивните алишта, па дури му се извикуваа на телекранот кога овој ќе се обидеше да воспостави ред.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Девојката која се обиде да ми го оспори правото на отсутност!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сепак, пред да заноќи се случи нешто чудно.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Не знам, не знам! Не знам, до сабота е рано, но ќе се обидам да смислам некој изговор. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Несреќниот Генерал веројатно сите нешта добро ги смислил и испланирал, се осигурал со убава поткрепа за во туѓина, само што не се обидел да му наѕирне во умот на својот ординарец.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Зинати, небаре не виделе пушач. Учете! Еве, вака: да си маж, вистински маж...“ се обиде да испувка тркалца, ама не му успеа. „Татко ми може“, рече Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Многу години подоцна, уште еден великан, Жан Кокто се обидува да ги спознае тајните на опиумското искуство и, очигледно задоволен со доживеаното, во 1930. година, во книгата Опиум пишува: „Некои зборуваат за робувањето на опиумот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дали оваа реченица укажува на тој факт?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Никола спомена болест што доаѓа кога човек ќе се најде под игли на темнолилав дожд среде планина, нешто што е и мраз на коските и срам на слабост во месото, но јас, како да не сфаќав за кого се говори, не прашав какво име има таа болест и која света трева ја извлекува со пот од болниот, ти велам: бев само сам, самјак, осаменик, се грчев под тежина и се сеќавав на жената што ме најаде или се обиде да го стори тоа пред да ѝ го видам грбот во отворената врата на собата во која се влегуваше преку чардак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа Тоде и неговите не се ни обидоа да ја обноват старата господарска зграда, туку си подигнаа други две, помали и модерни, во ливадчето зад некогашниот свињарник, во она што служеше порано за излачување на добиточниот подмладок.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Значи наеднаш почнав да го уверувам пријателот Господ дека сѐ она што сум го рекол пред малку сѐ тоа ти се чисти лајна, се разбира во колку постојат такви: ем чисти, ем лајненца.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Значи, највнимателно се обидов да ги разјаснам постоечките околности.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Или сакаш да им ја фрлам в раце на измеќарине како шејтанов курбан.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Долната вилица му се тресела пред тоа, ја слушале ѕвечавата приказна на здравите катници и веќе без збор на надеж, рисјанско сочувство на утеха, па макар и лажна, бегале од лепливоста на неговото грлено штукање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
13. Захаријадис повторно се обиде да извлече писмена осуда на Југославија од Апостол Макаровски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Митко отиде до надворешната врата и се обиде да отвори.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Во овој циклус се застапени само неколку наслови од еден пообемен поетски ракопис во кој се обидов да ги здружам македонските именки и придавки на начин кој ми се гледа за интересен за нашите натамошни истражувања.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Но паметам еден твој совет што е и вистински остварлив и јас постојано си го повторувам (и реков откако спомените истекоа):"Секогаш имај го предвид и не изумувај го правото на избор!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Цимерот ме нашол како спијам со лицето на подот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се обиде да му помогне: - Детето е родено во Германија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да знаеше каде живее и во кое време си оди од работа, ќе можеше да среди да ја пресретне некаде на патот кон дома; но да се обиде да ја следи додека си оди дома не беше безбедно, зашто тоа ќе значеше шуткање пред зградата на Министерството, што сигурно би било забележано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му застуде и гледајќи дека има уште час два спиење, легна покрај Гита и се обиде да заспие.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа беше како да се обидува да направи потег на шаховска табла кога е веќе матиран.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Болката во непцето од кое му биле истерани забите со удар на беговски кундак го раздразнувала и се враќала при најмал допир, и тој ја пуштил, се обидел да ја тргне главата од нејзиното рамо и веќе не знаел ја прегрнува ли или ја бута од себе; нејзините раце, како таа да барала заштита во паѓањето, останале склопени во топла алка околу неговиот врат додека топлината на женското движење му го заплиснувала издолженото лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога со обете шепи и ги стиснал повиените раменици на непоканетата но со своја цел дојдена гостинка, не со брзо подавање како по плен туку со достатно сила да му остане во рацете она што го држел, го видел уште на земја и бледото лице на најмладиот од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Рада по секоја цена настојуваше да ја избегне оваа незгодна тема. Се обиде да возврати со прашање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа се обиде да проникне во нивната длабочина, но очите цврсто ја чуваа својата тајна, а лицето остана затворено и таинствено.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Еднаш и брат ми се обиде да ми објасни, па крена раце: - Ова е уште еден доказ дека девојчињата се глупави – рече и ме батали.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Кај нас секој од секого е ебан!” Тихомир повторно се обиде да ја смири ситуацијата:
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога и да се обиде да ја прикаже стварноста или она што би можеле да го наречеме натурализам, филмот е осуден на пропаст.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Колку ќе и бев благодарен да постапеше така.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислело момчето дека следењето од далеку и влегувањето во туѓ двор не е никаков престап.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тешко ми е да признам дека и јас се обидов, напишав писма кај некои пријатели, од некои добив и одговор, но сѐ се сведуваше на ветувањето дека ќе се заземеле и дека ќе се обиделе да најдат каде води трагата на неправдата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
-Тие упаѓаат во приватноста со нелегални истраги, апсења без налог, и постојано вознемирување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Освен можеби оние вечни осуденици, спомените.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сè што се сеќавам од вчерашната вечер се само бледи слики, иако се сеќавам дека се обидов да влезам во погрешен стан, вознемирувајќи ги станарите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Погледна во мене, вдиша од чадот, и праша: „Дали е вистина дека, откако си се опил, си се обидел да ја силуваш ученичката Луција П., на кејот на Вардар, во Велес, истиот ден кога беше изведена екскурзијата на училиштето во Стоби?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Не сум сигурен што дивеч бркате - реков додека се поткревав на лактовите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мувите, едноставно, можат да се обидат да ја максимираат прилагоденоста без да се грижат за жабите и обратно.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Да имам храброст да ги држам очите и ушите отворени кога грми, можеби полесно би разбрала за што станува збор, но што можам кога се плашам и се покривам со перница преку глава секогаш кога згрмува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сите сфатија дека зборува за вчерашната битка и никој не се обиде да му се вмеша во зборот, ами слушаат: - Од осакатените борови ко солза тече смола и од лисје лепи венци и ветерот ги постелува врз земјата што гори...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Следниот чекор во планот на Ѓорѓија беше да ја заведе симпатичната сосетка на културен план.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А ако случајно се обидеш да испратиш по некој дисонантен прдеж - о, еве ги, чаршиските полицајци на духот, кафеанските мудреци ко пена на мртвото море.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се обидов да станам и да се изгубам од куќата но болката во зглобот ме залепи за тревата. Одново паднав.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Хабермас се залага за „неискривената комуникација“, заснована врз подготвеноста да се учествува во рационалниот критички дискурс за прашањата од јавен интерес, да се овозможи слободен и еднаков пристап за сите учесници, да се обиде да се разберат проблемите и да се дозволи да победи најдобриот аргумент, резултирајќи во прифаќање на рационален консензус.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Еднаш Сандо и лично слушнал како обвинетиот и се обраќа по име.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Попушти конецот по рабовите и таа не се обиде да ги презашие, туку ги испра, ги исуши и свиткувајќи ги во неколку дипли, ги стави најдолу во големиот сандук.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Беше тоа едно многу добро, многу младо и многу пргаво јарче, ги имаше сите убавини на својот род и човек можеше само да го сака и да му се љубува на тоа како изгледаше, како порастено на оној врв, а и на сите негови инстинкти, но во следниот миг беше веќе доцна за сѐ друго, што можеше да се обиде да стори тоа со своите итри нозе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
До тој момент тие сè уште имаа побарувања за неколку неисплатени плати, како и заостанати придонеси.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој уште се порева, ја трие главата и се обидува да ја истера тежината што го корне целиот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И не беше ли тој, Сатаната, што го поучи него, лицемерно, да не отиде и да не се сокрие со сите други луѓе на Имотот, туку да остане овдека и да се обиде да ги смилостиви поганците со леб и сол?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Некои од младите мажи се обидоа да побегнат уште неврзани и паднаа од јатаганите и пиштолите на сејмените.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Утредента еден младич со пакет в раце се обиде да влезе во телеграфската станица. Стражарот го запре.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Една цигара фрлена на подот. Претседателот не се ни обиде да го отвори прозорецот. Трошено стакло, џгром.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Во таква несвесна состојба јас се обидов да ја извадам испуканата чаура и да ја пренаполнам пушката со цел да пукам во себе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Всушност, малкумина знаеле дека покрај улавите води на природата, некои се обидуваат да направат течение на духовен немир.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Бошко се обиде да отвори, но не успеа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Секој што ќе се обиде да напише барем еден ред му завидува на авторот кој се осмелил да го стори тој обид пред него.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш се случи. Зад некакви изглодани карпи со дамки се појавија двајца на чии лица претчувствував клунови и птичји очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Според еден член на британската воена мисија Perseverance Кларк „првата бригада го беше презела овој марш да го развее партизанското знаме и да се обиде да добие регрути кои тие мислеа постојат таму, како и да го охрабри дезертирањето од бугарската армија“.115
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Сепак, мислам дека успехот не ме расипа... Не, не ѝ припаѓам на никаква група или на некое школо на мислење, само сум дел од една генерација луѓе коишто немаат меѓусебни врски освен што се појавија на полето на издаваштвото отприлика во исто време. Луѓето смислија десетина изрази со кои се обидоа да нѐ дефинираат, но засега не сум задоволен со ниеден.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
За осудување е и фактот што директорот кој беше и доминантен (наводно со спорни акции) сопственик на компанијата, кога дозна за тужбата насочена против него, практично се обиде да подмити т.е. да се спогоди со неколкумина вработени кои сѐ уште не се беа приклучиле кон тужбата, а имаа намера да го сторат тоа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Откако се врати во Солун, Корец беше во некое необјасниво и напрегнато исчекување... И самиот не знаеше на што. Нешто му кажуваше дека оваа 1943 година треба да се очекува отсуден настан.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој само мрдна со главата, како кога сакаме да кажеме па, може и да е така, ја крена десната рака и се обиде да го запетла отпетланиот ракав, но се сети дека му ја нема петлицата и пак ја спушти раката долу.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас ќе одам дома и сега ќе се обидам да те поминам. Не беше никакво заканување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се обидовме да фатиме разни тенденции, да соочиме различни поетолошки системи и дури различни генерациски позиции.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Некој се обиде да заплеска со рацете, но Захаријадис ќе подвикне: — Ве молам, не сме на митинг!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Кучке! - ѝ свика тој и се обиде да ја удри. Но таа му побегна.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И се обидов да седнам за една минута и да размислам. Ништо не успевав да смислам и да врзам во едно.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Макар што дејствието на романот е ситуирано во бизарното „време на козите“, раскажувачот од големите автобиографски залихи на искуства истакнува дека тоа раздобје претставува слика на изгубениот „детски рај” и „крај на најубавото време на светот”, со чиј лирски и критички опис се обидел да му ја придружи на пишувањето "историјата на вистината” на еден облик на тоталитаризмот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Законодавецот се обидел да ја санкционира и одмаздољубивоста на помоќниот in concreto, пропишувајќи дека поради поведување постапка за правна заштита од мобинг, како и сведочење во текот на постапката, на вработеното лице не може, на посреден или непосреден начин, да му се влошат условите за работа, односно не може да биде ставен во неповолна положба, посебно со намалување на заработувачката, преместување на друго работно место или спречување на напредување или стручно усовршување – т.н. деградација и/ли стагнација (чл. 2, ЗИДЗРО/септ.09); 23 в) во оваа група на антидискриминаторски одредби спаѓаат и оние кои се поврзани со кандидирањето и селекцијата за одредено работно место.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Но кога Сандо ја прашал дали слушнала дека некој посакал да и се обрати, одговорот на Јана бил негативен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Морав да го ослободам - се обидов да ја смирам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Прво се обиде да свика, и врескаше право во лицето на онаа дивинка, но таа како да остануваше глува за сите тие негови премалени викови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Необичната риба од оној ден кога се најде во торбата на дедо Гога никогаш веќе не се ни обиде да скокне над водата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во полупразната чаша, во која светка верверичкото вино, бубачката плива и безуспешно се обидува да се искачи по проѕирното стакло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се обиделе да извлечат еден лист, но клопчето цело се распаднало.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Некои, благодарејќи на тие гласови се обидоа да бегаат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Девојката се извила со чуден, ни грлен ни носен извик. Се обидела да се искорне од живата стапица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
1 Деструкциската уметност сведочи за тенката, слаба, безначајна условеност на опстанокот: тоа е визуелен дискурс на преживеаниот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Легна на стомак и се обиде да се подигне на раце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи со очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво го подвитка опашот и се спушти низ долчето гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Слези. – Во ред, – реков јас, – но запамти дека мораш да ме оставиш да се обидам да јавам сам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Понатаму во пресудата се редат веќе познатите настани: ноќта на 29 април, во моментот кога жителите на градот не биле уште прибрани во своите домови, „агитаторите“ се обиделе да го спроведат во дело својот план.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се обиде да вреска и можеше да вреска силно и високо и остро во собата, како мозокот да му истечува, десното око и десното уво како да му ги отсекуваат, беше слеп и глув, сиот оган и ужас, сиот паника и сиот смрт.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Против овој акт на самоволие, осуммина незадоволни вработени, меѓу кои и Љ. Х., во јануари 2008, поднесоа групна тужба која им ја состави адвокат (Н. Петровска).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доближи ми се. Копнеам да те видам и да те допрам. Дојди, ќе си позборуваме.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Но, кога таа одговорност подоцна се доведе во прашање, истиот тој се обиде да ја одрече и да ја префрли вината на работниците, а дополнително дури и доведе лажни сведоци пред судот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Е тие, мали, ситни, дребни заморчиња на природата (иако не беа вистински заморчиња, туку јас така гледав на нив) еднаш се обидоа да излезат од својот фантастичен свет и да ги прошират своите живеалишта и на другата страна од автопатот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Се обидел да се исповеда пред челникот Онисифор Проказник, бил срамежлив и безгрешен, можеби нешто од долгиот живот и присокрил пред помлад сведок и исповедник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Под прстите му се лизнала леплива топлина без мирис и без боја под неговата сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кажувајте, бре, тозлуци ќе направам од вашите кожи, од чабур ќе ви ја пијам крвта.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во сето тоа наоѓајќи и дел виновност кај селаните од под црногоричината планина и предизвикани од нивното одбивање да ја признаат врската со Селџик-бег, неколцина Турци го подбуцнале ненаспаниот Али-бег да објави дека ќе го покачи уемот во својата воденица и да разгласи дека ќе биде убиен секој што ќе се обиде да стави камен врз камен за идна и независна воденица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ристе притрчува и се обидува да прекине еден од каишите што му ги стегаат напрегнатите вратни жили.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не брзај - се обиде да ме предупреди Денко Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во последнава деценија настана значајна регресија бидејќи силите од десното крило се обидоа да ги присвојат овие заслужени социјални и политички победи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сетив остра болка на темето, го пуштив, се обидов да се извлечам од под него.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Всушност, ова е за децата. – Се обиде да објасни човекот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Можело да се претпостави само дека преку нејзиното чело се протегнала уште една брчка, нова и непозната, за капка пот во ноќите на стравот, во ноќите кога повторно ќе си ја прераскаже историјата за оној некој дедо на вториот Онисифор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, секој оној кој што воопшто некогаш се обидел да спроведе таква квантификација знае дека преведувањето на кое и да било набљудување во мерење претставува деликатен и суптилен проблем.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таквиот литературен анахронизам дарежливо го смести во интерпретативната фигура НЕИСТОВРЕМЕНОСТ.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Невозможно, рече, тоа нешто друго не е како што треба, се обиде да се утеши.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ги затворив очите и се обидов да заспијам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Оној вресок, сочуван во него, ги будеше крвавите морници дури и кога ќе се обидеше да се надвисне низ прозорецот на својата куќа, што беше само две метра над земјата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога нејзиниот пријател, кој беше учител на едно големо јапонско семејство, одржуваше предавање во Санта Марија во Калифорнија, таа беше во позадината на публиката, стоејќи на столот, со високи потпетици, крзнена бунда и црвен трендафил во косата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Прости ми другар Даскалов и веднаш речи ми дека не треба и не смеам да заборавам оти во животот никогаш ништо не се враќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако немаше ветер пламенчето трепереше. Го гледавме со позинати усти.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Пророчки спокоен, чесен како ѕвездите врз себе тој се обиде да праша: кога, зошто?
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Да се обидеме да утврдиме кои елементи на рекламава толку ја поттикнале потсвеста на Duchamp за тој да посака да поседува толку банален примерок на рекламната вештина?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се обидел да го исклучи плинот. Се срушил врз подот. Го нашле потемнет, како црнец, изеден од гасот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ако ми кажеш каква било лага, или ако се обидеш да се извлечеш на каков било начин, или дури ако паднеш под твојот вообичаен степен на интелигенција, во истиот момент ќе викаш од болка. Разбра ли?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој почна да вика гласно, да мавта со рацете, да се загледува во секоја тревка – и пак никој не свика по него, ниту пак се обиде да му објасни дека и тоа не смее да се прави.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А погледот вели: „Ќе му подместам“. Тоа е штедење во изразувањето. 136 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
-Во својата алчност, тие воспоставија политички системи што ги принудуваат младите да бираат меѓу пластичната униформност и очајното отуѓување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Така се случи мојата коса да се престори дом за зборовите што ги шепотеше милувањето - се трудеше Јана да ја прераскаже приказната за една љубов што Зрновски веројатно ќе се обиде да ја игнорира со своето молчење.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А можеби и самиот живот ќе се обиде да ми ги препорача тие збунувачки пораки, а не оние лековерници што некогаш одамна животот ги има збунето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Откако се подисуши, Марија седна, се завитка во покривката и се обиде да запали цигара, но чкорчињата беа влажни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Главурдест сум и искокорен, рече. Се обидов да го поучам: Нема грди птици.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
По некое време мачката полека ја пушти едната нога, па другата и почна кроце и претпазливо да чекори напред кон кучето гледајќи право во неговите очи и затегнувајќи го одвреме навреме телото како лак од стрела спремна во секој момент да скокне на кучето ако се обиде да ја зграпчи.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сѐ, дури и неговиот живот, сега излегуваше на една сосема нова, обесмислена чистина, губејќи ги сите свои суштини и останувајќи само празно, попусто талкање, кога ќе се обидеше да си го замисли макар и само тивкото брмчење на човечкиот разговор во некоја квечерина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Живко Чинго и Ристо Шишков одамна го знаат тоа и се обидуваат да си ги оладат душите со ладна бира, а на шеќер локум не се мераклии.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Неколку пати се обидов да го убедам да го смениме локалот, чисто за промена, ама бадијала: Лос Анџелес е огромен град на осамени луѓе, а во француската кафетерија Карло сите го познаваат - па зошто тогаш тој би се откажувал од таа удобна позиција на маалска икона?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Му беше смешно - говорам за глувчиња како за жолти и ситни птици. „Не“, му рече. „Јас не смеев ни олку да се задржам.“ Се обиде да ѝ ја префрли раката преку половина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
По еден нерод, не толку старечки колку продолжување на кошмар, разбуричканост врз која пливаат трупови на мртви мисли, Богдан Јанков се обиде да ја поврзе нишката меѓу парчето рај од сонот и рајот од кој светецот во шарена одежда им покажува на крстените паганици дека православјето им носи благодет, посребрена чубрика за толчење или за венче околу глава.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во разговорите во кои имам случајно учествувано последиците од некои ваши постапки се третираат како недоразбирања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Дали кон се во животот гледате со реален оптимизам?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А.А. во својот вовед, откако го претстави ревносниот П.П., се обиде да го заобиколи мојот интерес за придонесот на православните Албанци во троверната толерантност низ вековите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се обидов да маневрирам со одговорот: За мене дипломатијата беше вистинско искушение, мал универзитет со компаративна насока.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговата теорија на дискурзивна демократија подразбира проширување на јавната сфера за да се овозможи поголемо учество на граѓаните во процесот на создавање на јавното мислење и волја: „Демократизираната или добро уредена јавна сфера треба да им понуди на сите, а особено на маргинализираните групи, можност да учествуваат во обликувањето на јавното мислење, да влијаат врз него и да вршат негова критика“.102
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Да се случеше барем во одаите на некое воено лице со два чина пониско“, заврши таа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Откако ја изеде својата порција шпагети со сос од патлиџани, грашок и шампињони, од салветата што му беше приложена до чинијата направи десетина мали топки и со некаков ластик кој на кој знае кој начин се најде во близината, се обиде да го гаѓа својот пријател сликар, на што овој се навреди и побегна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа уште веднаш, како изненадено, се обиде да се врати назад, да избега во снегот, но тој веќе ја имаше затворено вратата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Арсо се фати за јажето и се обиде да се подигне на рацете.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Другите се обидоа да го смират, тој се распламна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
-Тие на секој начин се обидуваат да наметнат роботска униформност а да ја скршат различноста, индивидуалноста, и независноста на мислењето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се обидов да ја совладам слабоста што ме враќаше кон мојата смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Значи, намерно или од некои други причини, Стојна се обиде да одглуми дека го заборавила првиот случај и писмото што го испрати се појави (но не знам кој го виде) дури по случајот број два, или, преведено на обичен јазик, со десетина години задоцнуваање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И, бидејќи ме чита дека мислам оти не е фер, тој се обидува да се оправда: „Дете, јас не им штетам, тревите секако ќе им помогнат, па ти не знаеш дека барем пола од нив се враќаат да ме почестат бонбониера и тоа од оние скапите, ’Гриоте’ и ’Бајадера’, полн ми е подрумот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само во едно сум сигурен, во врска со сите изречени и неизречени пораки: мајка ми сметаше дека нејзиниот живот не треба да го земам за пример.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, во Скопје нема Канадски конзулат, па се договоривме да се обидеме да добиеме визи во Сиетл.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи до очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво; го подвитка опашот и се спушти низ долчето, гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Диво месо…?!“ се обиде да ми влезе во зборот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Меѓутоа, Ворхоловиот пасивен воајеризам, кој својата интервенција ја сведува на одбирање на субјекти за свое набљудување, па со тоа и изгледа либерален и безопасен, се покажа како опасен кај агресивните егзибиционисти како Ондин, што можеше да го чини и глава.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Знаеше само дека никој не ќе може да го измени тоа; а за својот живот мислеше дека е проклетство, но негово, проклетство, за кое беше создаден и тој и неговото тело, од кое никогаш не се ни обишол да избега, а сигурно и не ќе можел да го стори тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја заборавија ретката гостинка со нацртани веѓи и многу остри ковчиња под тврдата облека, ја заборавија и својата бедна машкост и се обидоа да се извинат, набожнички, вернички, лакејски. „Оче Симеоне...“ Им одговори на непоставеното прашање, отсутно, не дигајќи ја главата потпрена на колениците: „Еднаш еден ваш коњ пуштив да спие кај мене.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Едниот рог заорал по тврдата земја. Животното се обидело да воздивне воздух и да го отфрли од своите ребра мачителот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кога судбината ќе се обиде да ти го скрши вратот, тресни ја по муцка, со тврд глас рекол Пандил Димулев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Одлуката на Иван навистина ја сметав избрзана!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па и тие немаше да се враќаат ако не беа врзани за нас со златниот конец на сеќавањето…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обидов да го разуверам. Спомнував некои од моите негативни искуства како резултати на избрзани решенија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обиде да ме надигра мене и мојата метода.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога анонимниот уметник ја оформи оваа картонско-лимена реклама за бои, тој потсвесно посегна по елементите од колективната потсвест која сите ја имаме.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Само се обиде да ја заштити главата со дланките.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Е бидејќи мислиш дека знаеш ќе се обидам да ти објаснам зошто се смееле и што се случувало.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Башка повеќе жежи затоа што „културата“ (во чие опкружување се обидува да дише на шкрги и да биде одвај видливо, ко Челичната Шепа, ова ситно, наказно телце по име Маргина/ Темплум, некакво си хибридче од пар култури, и затоа опасно) речиси дека е на ниво на племенска култура, без критериуми, релации, фидбек, самопрогласена, самобендисана, без најобична рецепција (а камоли „критична“!), култура во која бавењето со книги или е работа на примитивни социјалистички профитери- гребатори или најцрн идеализам кој за кратко време ишмукува толку што човек се претвора во школка, во ехо на згазен молител.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога луѓето ги учат звуците (или фонемите) на Англискиот јазик на пример, тие не ги имитираат, туку се обидуваат да ја достигнат нормата, да го повторат стандардниот звук, и мораат да успеат во тоа ако сакаат да бидат интелигибилни во заедницата на говорниците на англиски јазик.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Е, но на топката не е нацртано моето куче Роско и јас сега не знам каде е тоа - во Америка, во Индија, или во некоја улица на градот.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Дури и да се обидев да му се спротивставам, тој не ќе попуштеше, туку ќе почнеше да ми објаснува за некои опасни заразни болести што се добиваат од нечистотија, мајка ми ќе продолжеше во негов стил, а мене таквите нешта ми се страшно здодевни, зашто ги знам веќе напамет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Затоа во еден момент на просветеление се обидов да се измолкнам од оваа моја дивоградба; но навистина не бев сигурен колку држеше вода она подоцнежно настојување да го каширам тоа што го бев веќе извалкал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Добро, не постои потполна вистина, а оној кој тврди дека е поинаку се лаже себеси а се обидува да ги излаже и другите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога виде дека сенката го моли, Карамба-Барамба навреме се тргна а и јас со него, Слонот, исплашен од едно полско глувче што се обиде да му се завлече во сурлата, потрча покрај нас и кршејќи се на својот пат се изгуби во длабочината на бескрајната џунгла.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој го помести шмајзерот обесен преку рамо, ја погледна косо и се обиде да чекори со нејзиниот чекор.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Змејот бил троглав: од едната уста фрлал оган, од другата вода, а од третата урликал; многу јунаци се обиделе да се бијат со него, но не можеле да го совладаат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Јас ве разбирам, убаво ве разбирам. Но животот наметнува приоритети...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И рече уште дека, ако дојдат во Телок, не е чудно да се спуштат дотука и да се обидат да нѐ фатат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Лет во место…?!“ се обиде да ми влезе во зборот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Значи, да бидеме подготвени, силни, ако за тоа има можности да и се спротивставиме или барем да се обидеме да ги ублажиме болките од лошите писанија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се обидов да ја скорнам. Но не успеав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа, разбудена од неговите вознемирени движења, се обиде да ја сврти работата на игра - го заскокотка по стомакот, а тој скокна од болка.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Еден млад човек кој водеше сметка за својата позиција во општеството и кој се подготвуваше за женидба, ја натера својата идна жена да вети дека нема повеќе да се занимава со клептоманија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се обиде да објасни со тихо сознавање дека нишката на една увереност се затегнува како слаба преѓа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Да продолжиме да патуваме низ животот, да го исчистиме минатото од нечистотијата односно да го разбереме, да си простиме себе си и на другите за недостатоците, мааните, несовршеностите, да си створиме мир, конкордија, согласност, урамнотеженост и да дозволиме да бидеме водени од страна на големата сила што се наоѓа во нас, поголема од секоја надворешност, поголема од нас самите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нејзиниот чај често и опива! - се обидов да се пошегувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во исто време, Гого се исправи пред проблемот да најде работа - од нешто требаше да се живее; да беше останат сам самјак, ќе се обидеше да преживее како слободен уметник; а вака, со семејство, со жена и дете на пат, не се решаваше на ризикот да зависи само од продажбата на своите слики - тој неафирмиран сликар, неговите слики непознати на јавноста, поимот продажба како мислена именка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Три пати се обидела да изврши самоубиство со сечење на вените со скршено стакло или со земање на преголема доза седативи.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Хај-Фај или Лоу-Фај, тој секако губи. Ж: Но како и да е, нашата игра продолжи уште во неколку круга додека на крај пријателчето се обиде да стане многу паметно. 116 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кои се тие мажи кои се обиделе да се пресметаат преку неговата љубов со Сања, кои се тие што можеле да го дознаат тоа, тој мал исечок од животот во ноќта во куќата на тетка Асја?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега требаше одново да го земам лостот и да се обидам да ја поткренам земјата но, вртејќи се кружно во собата, сфатив дека најпрвин треба да го поткренам својот дух.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Да не е малку понизок од мене? - праша и ниту се обиде да стане.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Марија погледна преку рамото и виде дека автобусот е полн со жени на различна возраст и во разни положби, кои спиеја завиткани со исти прекривки како и таа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И веќе знаев дека сѐ ќе е брзо готово, дека земјата обеспокоена од ѕверското будење на човечката крв нѐ чека да нѐ награди со црви, нас или тројцата со фесови: дотрча Ганка и се наведна над мајка си, се обиде да ја крене на нозе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Преку кохезијата на мислите и чувствата се обидов да ја доловам тривијалната симбиоза на ироничноста, моментите кои не ги проживеавме, мислите кои ќе останат вечно заробени во матриците на просечниот ум и чувствата кои никогаш нема да ја пронајдат својата совршена форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сврделот, заедно со тој Ѓунијата, после, кога ни се врати капитализмот, се обиде да премине од комунист во националист, како што правеа сите тие, ама веќе беше предоцна, беше престар да скрши и од оваа погача.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му викам на Ристета: - Ристе, да и помогнеме првин на Огнена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во маглата на потсвеста се обиде да направи редослед на настаните, дел по дел.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Е така де, ама сега, кога јас лично се обидов да го најдам тој влез, ми изгледаше како да сум влегла во некоја од епизодите на Twilight Zone (или послабата реплика The Outher Limits).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)