испушти (гл.) - чаша (имн.)

Мене ми се крши срцето, што се вели, небаре стакло, небаре испуштена чаша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Палачинки им печам, еклери и торти за таа радост скоро цела плата оди и тогаш се чувствувам како Иван Грозни тоа е она што во животот ми годи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Многу сакам деца кои не одат на школо сурија мочковци во фотељи ми седат ќе заклучам врата, ќе згаснам светла и ќе им пуштам филмови да гледаат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)