добие (гл.) - форма (имн.)

Национализмот е барање волјата на заедницата E. Renan, What is a Nation, задолжително да добие форма на суверена држава. Ernest цитат во: Homi K. Bhabha, Renan, еден од главните мислители на национализмот, „Dissemination Time, narra- тоа го искажува на следниов начин: „Егзистенцијата на tive and the margins of the една нација е, ако ја допуштите метафората, секојдневен modern nation” во: The Loca- плебисцит, токму како што егзистенцијата на поединецот tion of Culture, London and е непрекината афирмација на животот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И што ако моите сетила ме излажаа, што ако постоењето на твоето тело е привидно и постои во мојот сон, го сонував ли твоето сенишно постоење, но мислата дека постоиш е доволно силна причина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На фасцинантните бели платна кои ги ткае животот врежував ликови кои никогаш нема да исчезнат и сите тие со себе си земаа дел од мојава душа и срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Имам храброст да ја соголам душава и мојата интимна исповед да добие форма преку алегоричните со драматична аура секојдневија, преку копнежите насликани со акварели и некогаш смирувачки, елегични а некогаш агресивни, фуриозни и флуктуирачки движења на судбината.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ што беше во умот на Бога кога те создаваше, сега доби форма во мојот ум.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Наводно несовпаѓање со некоја психолошка теорија за човечката когниција Како што забележавме порано, нападите на AI често пати добиваат форма во која таа се сфаќа како некомпатибилна со некоја друга психолошка или невролошка теорија која се смета за авторитативна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сексуалните фрустрации на тие луѓе добиваат форми на политичко организирање и репресија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Декартовиот обид да го разреши интерактивниот однос на духот и телото добива форма на паралелизам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако функциите на човечкото тело се механички, однесувањето на човекот, во најширока смисла, вклучувајќи ги тука сознајните и волевите активности, не може да се објасни само со поимите на материјата и движењето, туку бара и други одредувачки атрибути- ментални (духовни).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)